" เรามาช่วยกันภาวนาให้พ่อกลับมาอย่างปลอดภัยด้วยกันนะ " เธอเอ่ยกับลูกน้อยของเธอทั้งน้ำตา มันไม่ใช่น้ำตาของความทุกข์ซะทีเดียวเพราะหัวใจที่ตกเป็นทาสของอสูรร้ายอย่างเขามันมีคำว่า "ความสุข" หล่อเลี้ยงหัวใจให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้
สองชั่วโมงต่อมา
ท่ามกลางตู้คอนเทนเนอร์นับร้อย กลุ่มชายฉกรรจ์สองพวกยืนเผชิญหน้ากันโดยที่ไม่มีใครเกรงกลัวใคร หลังจากที่พวกเขาผ่านการประทะกระสุนกันมาอย่างแสนสาหัสและต่างฝ่ายต่างก็สูญเสียคนไปจำนวนไม่น้อย
คนที่เหลืออยู่จึงจำเป็นต้องตัดสินผลแพ้ชนะ
" มึงจะเอายังไง! " น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยด้วยความคับแค้นใจ สมุนที่พากันล้มตายอยู่เบื้องหน้าเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่าอำนาทของทั้งสองฝ่ายกำลังสั่นคลอน ดวงตาอาฆาตแค้นของจอมพลจ้องไปยังรามสูรอย่างคนที่พร้อมจะแลก
" ถึงเวลาที่มึงกับกุต้องจบเรื่องนี้สักที! " ดวงตาสีดำทมิฬจ้องกลับไปที่จอมพลเช่นกัน อันที่จริงเขาไม่เคยละสายตาจากศัตรูแม้แต่วินาทีเด
