" หนูอิ่มแล้วค่ะ ไปกันเถอะบูบู้ " หญิงสาวกินข้าวไปได้เพียงไม่กี่คำ เธอหันไปหาเจ้าลูกชายของเธอก่อนจะอุ้มเดินเข้าไปยังห้องที่มีลูกของรามสูรอยู่ในนั้น งูหลามสีเหลืองนวลความยาวเป็นเมตรค่อยๆเลื้อยลงจากโขดหินทันทีที่มีคนเปิดประตู หญ้าเทียมสีเขียวเข้มเรียบเป็นทางกว้างเมื่อขนาดตัวของมันเลื้อยผ่าน หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งข้างๆงูหลามก่อนจะมองหน้ามันเหมือนต้องการอยากจะระบาย
" พ่อแกคงไม่ได้ทิ้งฉันไปใช่มั้ย ทำไมเขาไม่เคยติดต่อมาเลยล่ะ ทำไมกัน ฮึกกก~! " หญิงสาวเอ่ยเสียงสะอื้นก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมาต่อหน้างูหลามที่มีสีเหลืองนวลสวยงาม เวลานี้มันขดอยู่ข้างๆเธออย่างสงบเสงี่ยม ส่วนเจ้าแมวอ้วนสีน้ำตาลก็ขดอยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นแม่อย่างระแวดระวัง
เมี๊ยววว!!
ฟ่อออ!!
" ถ้าแกทำอะไรน้อง ฉันจะจับแกไปทำข้าวเย็น! " หญิงสาวปาดขี้มูกออกลวกๆพร้อมกับจ้องหน้าเจ้างูหลามอย่างไม่กลัว ตลอดเวลาที่คิดถึงรามสูรเธอก็เข้ามาขลุกอยู่ก
