หยางจื่อสีหน้ามืดทะมึนขึ้นหลายส่วน ลู่เฟยหยาแม้จะเป็นที่โปรดปรานอยู่บ้าง นางเป็นหญิงที่มีสติ ไม่ค่อยหาเรื่องใส่ตัวเอง แต่เป็นคนฟุ้งเฟ้อเย่อหยิ่งคบหาแต่ผู้ที่มีผลประโยชน์ให้ตน แล้วยังชอบพูดจาข่มขู่ไม่มีเมตตาต่อบ่าวไพร่ หยางจื่อเคยพลิกป้ายนางหลายครั้งบางครั้งแกล้งดื่มสุราจนหลับใหลหลังจากเห็นเขาหลับ บางครั้งนางก็ออกไปเรียกบ่าวไพร่ใช้ให้บีบนวด ถ้อยคำที่ใช้กับนางกำนัลล้วนดูถูกดูแคลน ทำไมพระองค์จะไม่รู้ไม่เห็นเพียงแค่แกล้งมองไม่เห็นเท่านั้น ที่นางได้เลื่อนขั้นขึ้นมานั่นเป็นเพราะเขายังเมตตาต่อนาง แต่เวลานี้บิดาของนางออกนอกลู่นอกทางใช้อำนาจรีดไถชาวบ้านไม่สั่งประหารเจ็ดชั่วโคตรก็นับว่าเมตตามากแล้ว
“จางกงกง พระราชชายาลู่เฟยแซ่อะไร”
“แซ่ลู่พะยะค่ะ พระราชชายาลู่เฟยเป็นธิดาที่เกิดกับภรรยาหลวงของท่านเสนาบดีลู่ฟูหลิวพ่ะย่ะค่ะ”
“แล้วทำไมยังถามข้าอีกในเมื่อข้าสั่งปลดคนในตระกูลลู่ทุกคน ในเมื่อนางเป็นคน
