เอกบุรุษรูปงามก้าวเข้าไปอย่างมั่นคงไม่หวั่นสายตามองค้อนกับอาการตกใจจนรีบยกฝ่ามือปกปิดทรวงอกอวบอิ่มให้รอดพ้นสายตามังกรที่มองจ้องลงมาในถังไม้กว้าง
หยางจื่อไม่โต้เถียงกับนางให้มากความเขาจัดการถอดเสื้อผ้าราวกับว่าในห้องนี้มีเขาอยู่คนเดียวส่วนนางคือก้อนหินรูปร่างสตรีที่แข็งทื่อไร้ความรู้สึก
“ท่านพี่! ท่าน...” นางก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงกับต้องตกอกตกใจกับสรีระกำยำของเขานักหรอกเพราะเมื่อคืนนางคุ้นชินกับร่างกายของเขาไปทุกสัดส่วนแต่เขาควรให้ความเป็นส่วนตัวกับนางบ้าง อีกอย่างเมื่อคืนคนหน้าไม่อายก็ใช้เรือนร่างของนางจนคุ้มเบี้ยหวัดไปแล้วกระมัง
“ถึงท่านพี่จะเป็นสามีข้าก็ตามทีแต่เวลานี้ข้ากำลังอาบน้ำชำระร่างกายท่านไม่ควร...”
“ไม่มีอะไรที่ควรหรือไม่ควร มีแต่เราอยากทำหรือไม่อยากทำ เวลานี้เราอยากทำ หันหลังกลับไปมือของเจ้าหากมันเกะกะไม่รู้จะวางที่ไหนก็จับขอบถังไม้นี้เอาไว้ให้มั่น”
หนิงซูเยว่แก้มร้อนผ่าวนี
