นางรีบพลิกดูก็พบเพียงจดหมายฉบับเดียว แต่เมื่อแหงนมองใบหน้าแฝงแววลึกซึ้งดวงตาของผู้ที่ชื่อว่าเป็นสามีกลับแวววาวเป็นประกายอยู่แวบหนึ่งก่อนจะเป็นปกติแล้วเดินผ่านหน้านางห่างออกไป ดวงตาหงส์มองตามเขาไปแล้วถอนหายใจ
“ผู้ชายคนนั้นเป็นของใช้ส่วนรวม ผู้ชายไม่ว่ายุคไหนก็ปากหวาน หยอดเก่งทุกคน อย่าริอ่านอยากจะครอบครองของสาธารณะเอามาเป็นของส่วนตัว”
หนิงซูเยว่พยายามขับไล่บางสิ่งในหัวออกไปให้หมดโชคดีที่นางได้ความรู้เรื่องภาษาจีนจากเหล่าซือในชมรมภาษาจีนกลางและจีนโบราณมาไม่น้อยทำให้นางพอจะรู้ว่าใจความในจดหมายหลังจากกวาดตาไล่ผ่านไปทุกตัวอักษร
สีหน้าเรียบเฉยเปลี่ยนเป็นตกตะลึงก่อนจะฉีกทิ้งเพื่อกันใครมาเห็นเข้าแล้วรีบออกไปนอกที่พักอย่างรวดเร็ว
หนิงซูเยว่รีบออกมาจากที่พักเมื่อเห็นหยางจื่อกำลังยืนสั่งการโดยมีรองแม่ทัพซู่จื่อและจางกงกงยืนขนาบข้างนางจึงหาทางหลบเลี่ยงเดินไปทางด้านหลังจวนเพื่อตามหาใครบางคน
อีก
