“พวกกระหม่อมยินดีทำงานเพื่อบ้านเมือง ต้าชิงมีจักรพรรดิที่ฉลาดหลักแหลมยิ่ง อีกทั้งด้วยพระปรีชาของฝ่าบาทจะทำให้ต้าชิงเจริญก้าวหน้ายิ่งกว่าประเทศไหนอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ” เสียงขุนนางอวยพรแซ่ซ้องสรรเสริญ ไม่มีใครไม่กล้าเห็นดีด้วย ฝ่านขุนนางตงฉินน้ำตาไหลด้วยความดีใจที่มีจักรพรรดิฉลาดเพียบพร้อมด้วยคุณธรรม ส่วนฝ่ายกังฉินนั้นย่อมไม่ชอบเพราะจะหาผลประโยชน์เข้าตัวลำบากจึงยิ้มเฝื่อนๆ หลั่งน้ำตาด้วยความเสียดาย
ฟากหยางจื่อเห็นว่าภายในท้องพระโรงขุนนางทั้งบุ๋นทั้งบู๋ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากอะไร ทุกอย่างสงบเรียบร้อยตามที่ต้องการเขาจึงหันไปส่งสายตากับจางกงกง
จางกงกงโค้งตัวรับพระบัญชารีบเดินออกมาด้านหน้าโถงท้องพระโรง
“ท่านแม่ทัพใหญ่กู้ม่านเอ่อจิน ท่านแม่ทัพลู่เคอตัว ท่านรองแม่ทัพซู่จื่อโปรดก้าวเท้าออกมา”
คนที่มีชื่อทั้งสามเดินออกมาจากแถว เสียงหยางจื่อจึงพูดขึ้น
“พวกท่านทั้งสามมีความดีความชอบใหญ่หลวง ท่านแม่ทั
