คนป่วยนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคนไข้ เด็กชายตัวอ้วนเรียกปู่ปู่ ที่กำลังพักผ่อน
“ปู่ปู่ค้าบ ปู่ปู่ “ เสียงหลานชายปลุกคนที่ได้เวลาทานข้าว ให้ตื่นจากการนอนหลับ แม้ยังไม่อยากลืมตา ก็ต้องฝืน
“ปู่ปู่ค้าบ หม่ำหม่ำนะค้าบ” เด็กชายเรียกปู่ปู่ แล้วบอกให้หม่ำหม่ำตามเวลา วันนี้สายฟ้าแต่งตัวหล่อมาเยี่ยมปู่ปู่ ที่ไม่ได้เจอกันหลายวัน
“ไหวไหมคะ ถ้ายังไม่อยากตื่น รุ้งเอาหลานลงไปข้างล่างก่อนดีไหมคะ” พราวรุ้งมองพ่อที่ฝืนลืมตาขึ้นมาเล่นกับหลานชาย
“ไหวสิ ต้องไหว “ คนป่วยลืมตาเต็มตามองเจ้าตัวอ้วนกลมแล้วยิ้มออกมาจนได้
“คิดถึงปู่หรอ “
“ถึงปู่ปู่ มาหาปู่ปู่ “ หลานชายอ้อน แล้วนั่งลงบนเตียง ส่งกระดาษสีขาวให้ปู่ปู่ ดูด้วยความตื่นเต้น
“แม่แม่มีน้อนน้อน” เด็กชายบอกกับปู่ด้วยความดีใจ
“สายฟ้ามีน้อนน้อนแล้ว “ คนป่วยน้ำตาร่วงรินมองลูกสะใภ้ที่ยิ้มออกมา
“ค่ะ คุณปู่จะมีหลานอีกคนแล้วนะคะ “ ยาใจที่ดีกว่าคีโมคือหลา
