นวินท์เอ่ยทักทายพลางฉีกยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีก่อนจะปิดประตูแล้วเดินมานั่งตรงโซฟาในห้องอย่างหน้าตาเฉย โดยมีสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยเป็นอย่างมากของหญิงสาวมองตามร่างสูงของเขาอยู่
“นายมาหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?” เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงแผ่ว
“พอดีฉันเบื่อๆ นะ เลยมาหาเพื่อนคุยสักหน่อย”
“เพื่อนคุยเหรอ?”
“ใช่ แล้วเธอไม่เบื่อบ้างเหรออยู่คนเดียวแบบนี้” นวินท์เอ่ยถามอย่างสบายอารมณ์
แต่ฉันไม่ได้เบื่อยะ อยากจะบอกว่าฉันต้องการอยู่คนเดียวมากกว่า จะเข้ามาทำไมเนี่ยถ่วงเวลาพักผ่อนอันมีค่าของฉันจริงๆ เลย นี่ถ้าไม่ติดว่านายหน้าตาดีดูไม่มีพิษภัยนะ ป่านนี้ฉันด่าตะเพิดไปแล้ว
“แต่ไคริวเขาไม่อยากให้ฉันคุยกับนายไม่ใช่หรือไง” เธอยังคงเอ่ยถามด้วยความเคลือบแคลงสงสัยจนคิ้วสวยทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน ดวงตากลมโตจ้องหน้านวินท์นิ่งพลางขบคิดในใจกับสิ่งที่เขาได้พูดมา
“เฮอะ เธออย่าไปฟังคนบ้าอำนาจอย่างไอ้ไคริวให้มันมาก มันก
