หวงสวาท

4

เมรีหันมองไปตามแสงไฟสปอตไลต์ดวงใหญ่ที่สาดไปยังโต๊ะของผู้ชนะ แต่แล้วก็ตกต้องใจสุดขีดเมื่อเห็นใบหน้าของคนชนะชัดๆ ตอนนี้ดวงหน้าสวย ตะลึงค้างราวกับถูกผีดึงหัวลงจากเวที อ่อ...แต่เธอมีคาถาดีที่แม่เคยให้มาจะเจอผีได้ไง และกลางสปอตไลต์ผู้ชายใบหล่อจัดคนนั้นจมูกโด่งเป็นสันก็ไม่ใช่ผีแต่เป็นคนใจผี ที่เคยหักอกเธอเขาคือรักแรก...

“สารวัตรอคิณ!” ตอนนี้หญิงสาวอยากวาร์ปหายไปให้พ้นๆ เครียดหนักยิ่งกว่าถูกอัดคลิปวิดีโอส่งไปให้อธิการบดีด้วยข้อหาร้ายกาจว่าแอบมาขายตัวเสียอีกทั้งที่ไม่ได้มาขาย แต่โลกแห่งความเป็นจริงเธอหายตัวไม่ได้ รู้สึกตัวอีกทีเมื่อดาด้าเข้ามาพาเธอไปส่งที่โต๊ะผู้ชนะการประมูล

“ไปค่ะคนสวย ตะลึงอะไรคะลูกสาว คืนนี้น้องรีเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ร้อยดริงก์ ได้เปอร์เซ็นเฉียดแสนเลยนะคะคนสวย ตัวเงินตัวทองของแม่จริงๆ”

“อะไรนะคะ!” เมรีสะดุดหู แล้วนึกถึงสัตว์เลื้อยคลานสีเหลืองน้ำตาล ที่ชอบลากไก่ลงไปกินใต้น้ำขึ้นมาทันที

เสียงสูงรีบคว้าแขนเรียวให้ตามไป “ไปเถอะคนสวยอย่าปล่อยให้ผู้ชายหล่อและรวยคอยเรานาน”

นาทีนี้เงินก้อนโตก็แทบไม่มีความหมาย เธออยากเดินไปหาเจ๊คาร์เทียแล้วขอยกเลิกเสียตอนนี้ แต่ก็ถูกกึ่งลากกึ่งจูงไปยืนนะจังงังอยู่ที่โต๊ะวีไอพีด้านหน้าเวที ซึ่งทั้งโต๊ะนี้คือนายตำรวจหลายระดับชั้นที่เข้ามาใช้บริการจัดเลี้ยงต้อนรับสารวัตรคนใหม่

“ทักสารวัตรสิคะลูกสาว” เสียงคนที่ทั้งผลักทั้งดันเธอมากระซิบบอก

“สวัสดีค่ะคุณสารวัตร” น้ำเสียงประหม่าเจือความไม่สบอารมณ์ทักทายชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก เธอยังจำวันที่ถูกเขาปฏิเสธและต่อว่าได้ขึ้นใจ คำนั้นยังก้องอยู่ในโสตประสาต

การมาเจออีกครั้งในรอบหลายปี ยังเจอกันในสถานที่อโคจรแบบนี้ เขาคงมองเธอไม่เหลือชิ้นดี เด็กใจแตก เหลวงแหลก บลา...

อคิณปรายตามองเด็กสาวที่เขาไม่เคยลืม “ก็ยังดีนะที่สมองยังเหลือรอยหยักให้ใช้การ เลยจำหน้ากันได้” ผู้ชนะการประมูลยืนล้วงกระเป๋าสองข้างมองเด็กสาวในภาพจำที่เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้เมรีโตขึ้นมากจริงๆ ไม่ใช่เด็กกะโปโลคนเดิม

“พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอครับ แหม! ร้ายกาจไม่เบาเลยนะสารวัตร” เพื่อนร่วมโต๊ะส่งเสียงแซวเซ็งแซ่ เมื่อสารวัตรใจหินลุกขึ้นมาประมูลเด็กดริงก์ในราคาแพงลิบมาร่วมโต๊ะ ทั้งที่ปกติแล้วเขาแทบไม่มองผู้หญิงด้วยซ้ำ

“รีเดินตามพี่ออกมานี่เดี๋ยวนี้”

“ฉันไม่ใช่ผู้ต้องหานะคะสารวัตร ที่นี่ก็ไม่ใช่สถานีตำรวจ”

คนตัวสูงเลยขยับเข้ามายืนเคียงข้าง ศีรษะของเธออยู่ที่บริเวณหัวไหล่เขา เมรีจะขยับหนีแต่มือแกร่งตวัดร่างบางมาแนบชิดแล้วกระซิบข้างหู “จะเดินออกไปดีๆ หรือให้อุ้มออกไป ยัยเด็กใจแตก”

กรี๊ดด ไอ้คนบ้า....

เมรีกรีดร้องอยู่ในใจเพราะแววตาคู่คมที่จ้องมากึ่งบังคับให้เธอตามออกไปไม่เช่นนั้นเขาจะทำแบบที่พูดไม่ใช่การขู่สักนิด

สารวัตรหนุ่มหล่อ ทายาทหนึ่งเดียวของตระกูรธีระกานต์ ทั้งที่ครอบครัวร่ำรวยมหาศาลมีธุรกิจมากมาย แต่อคิณกลับยังอยากรับใช้ชาติ อยู่ขัดขาขัดแข้งผู้ใหญ่ในวงราชการที่ประพฤติมิชอบไม่รู้เพราะบุญหรือกรรมพาเขากับเธอวนมาเจอกันอีกจนได้

“ตามมา ถ้าไม่อยากถูกยัดข้อหา” เขาไม่คิดจะทำหรอก แค่ขู่เด็กให้มันกลัว น้ำเสียงเย็นเยียบของบุรุษ ร่างสูงกำยำ มองมาที่สาวน้อยเขม็ง ก่อนจะคว้าข้อมือเล็กฉุดให้ตามเขาออกไป ทั้งสองหยุดคุยกันที่ซอกทางเดินแคบๆ ระหว่างทางไปห้องน้ำ

“โอ๊ย เจ็บนะ ลากรีออกมาทำไมคะเนี่ย” ร่างบางสะบัดแขนออกจากฝ่ามือหนักที่กำข้อมือไว้แน่น

เขาปรายตามองอย่างประเมิน“ทำไมต้องทำงานแบบนี้ เด็กใจแตก แต่ก็คาดไม่ผิด ที่แบบนี้สินะถึงจะเหมาะกับชื่อของเธอ เมรี” อคิณทำหน้าดุ น้ำเสียงขรึมจัด มองแรงด้วยแววตาไม่พอใจ แต่เมรีไม่สลด ภาพจำของเธอที่เขามีมันทำให้สาวน้อยเชิดหน้าขึ้นใส่

“ก็จะทำไม งานถนัดไงคะ จำไม่ได้เหรอว่าเมื่อก่อนบ้านรีขายยาดอง จะมาเจอรีในผับในบาร์มันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ถ้าไปเจอที่วัดสิแปลก ว่าแต่สารวัตรล่ะคะ ปากว่ารีแต่ก็เอาตัวลงมาอยู่ที่เดียวกับรี อ่อ...ก็มาเที่ยวเหมือนกันแหละ” เมรีพูดด้วยน้ำเสียงหยัน ขุ่นเคือง เธอไม่เคยลืม

เขามองเด็กสาวที่เวลานี้เป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว “อ๋อ…ที่แท้ก็ชอบแบบนี้สินะ ถ้าอย่างนั้นคนเคยรู้จักกัน คืนนี้พี่ขออุดหนุนจะใช้บริการให้เต็มที่แล้วกัน” ดวงตาคมตั้งใจมองเนินเนื้อขาวในชุดเดรสเกาะอกสีดำสั้นแค่คืบที่เมรีใส่ออกงานคืนนี้ ปกติเขาไม่เที่ยว และไม่เคยหิ้วผู้หญิงตามผับตามบาร์แค่มาสังสรรค์กับเพื่อนๆ แต่คืนนี้

‘โตขนาดนี้แล้ว ไหนๆ ก็วนมาเจอกันอีกที’

‘ขอสักที เอ๊ะ...หุ่นแบบนี้คงต้องหลายๆ ทีแล้วล่ะ’

“ค่ะรีชอบ งานแบบนี้เงินดีจะตาย ได้เงินสบาย ทำไมจะไม่ชอบล่ะคะ”

อคิณมองใบหน้าสวยจัด ตากลมโต จมูกโด่งเชิดรั้นเล็กน้อยได้รูปสวยโดยไม่ผ่านศัลยกรรม รับกับปากรูปกระจับ ยิ่งโตเป็นสาวเต็มตัวแบบนี้ เมรียิ่งสวยกว่าตอนที่เขาเห็นเธอสมัยมัธยมปลายเป็นไหนๆ แต่ก็กล้าตีฝีปากกับเขา อคิณพยายามข่มอารมณ์ถ้าหญิงสาวเป็นน้องสาวเขารับรองว่าจะเล่นงานให้ยับกลับออกจากร้านแห่งนี้ไม่ทัน

“ยินดีให้บริการค่ะ…เชิญคุณสารวัตรกลับเข้าไปข้างในร้านนะคะ เดี๋ยวรีชงเหล้าให้ดื่ม รีอยากทำงานให้เสร็จเร็วๆ จะได้กลับไปพัก” เมรีไม่ต่อล้อต่อเถียง ไม่อธิบายว่าเธอ รับแค่งานบริการชงเหล้า

พูดจบก็สะบัดบั้นท้ายเดินลิ่วกลับเข้าไปในร้าน แล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาชงอย่างช่ำชองจนหนุ่มๆ ที่โต๊ะออกปากชมไม่หยุด ทุกคนพากันเข้ามาห้อมล้อมอยากอยู่ใกล้ชิดสาวสวยที่สารวัตรหนุ่มจ่ายไปถึงร้อยดริงก์ แต่แล้วอคิณก็เข้ามาแทรก ก่อนจะกอดเอวบางเข้ามาชิดร่างไว้ราวกับคนหวงของทั้งที่สิทธิ์ที่ผู้ประมูลดริ๊งได้ในคืนนี้มีแค่เหล้าไม่ใช่เด็กชงเหล้าอย่างเธอ ดวงหน้าคมกระซิบข้างหูน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันประมูลเธอต้องบริการฉันคนเดียว คนอื่นไม่ต้องชงเหล้าให้ก็ได้”

“มาๆ ชนแก้วฉลองกันดีกว่า” ประกาศิตรีบแสร้งชวนเพื่อนกินเหล้าต่อ กลัวบรรยากาศจะกร่อย เพราะเริ่มเห็นเค้าลางของความวุ่นวายรำไร ดูสารวัตรจะหวงเด็กสาวที่ประมูลดริ๊งมาได้

คิ้วเข้มเลิกสูงมองขุ่นให้กับทุกคนที่จ้องมองเมรี สายตาเย็นเยียบพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่ได้ล้อเล่น“คนนี้ของฉัน อย่ามองกันเยอะ”