“ปกติคุณทำแบบนี้บ่อยเหรอคะ” เมนิลาอดที่จะถามไม่ได้ เพราะสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้มันยิ่งกว่าฝัน ภาพลักษณ์ของคุณชายที่แสนดี กำลังจะหายไปจากสมองของเธอ
“ผมว่าคุณไม่มีสิทธิ์ถามเรื่องแบบนี้นะ ถ้าไม่ต้องการก็แค่ปฏิเสธ ไม่จำเป็นต้องอยากรู้” เขาว่าเชิงตำหนิกรายๆ
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่มีเจตนาจะละลาบละล้วงเรื่องของคุณเลย ถ้าคุณเลือกฉัน ฉันไม่มีทางที่จะปฏิเสธอย่างแน่นอนค่ะ” เมนิลารีบขอโทษเขา เพราะกลัวว่าเขาจะรำคาญหรือเปลี่ยนใจไม่เลือกเธอ
“กฏของการทำงานกับผมข้อสำคัญ อย่าอยากรู้ในสิ่งที่ผมไม่ได้บอก” อชิระเอ่ยเสียงเข้ม
“ค่ะ ฉันจะจำไว้ให้ขึ้นใจค่ะ” เมนิลาไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องยอมขนาดนี้เพื่อให้ได้งาน ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เธอไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกขนาดที่จะหางานไม่ได้ และเธอก็มาที่นี่แค่เพราะอยากใกล้ชิดเขา ถ้าการไม่ได้ใกล้ชิดเขา มันก็ไม่ได้ทำให้เธออยู่ไม่ได้ หรือต้องขาดใจตาย แต่เธอก็ยังเลือกที่จะเดินหน้าต่อกับข้อเสนอที่เห็นแก่ได้ฝั่งเดียวของเขา
“งั้นก็รอโทรศัพท์จากฝ่ายบุคคลเดี๋ยวเขาจะโทรไปแจ้งรายละเอียดของงาน ส่วนสัญญาลับเรื่องที่เราคุยกันเมื่อสักครู่นี้ วันเริ่มงานค่อยมาเซ็นสัญญา เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในห้องนี้ต้องเป็นความลับ ไม่อย่างนั้นคุณจะสมัครงานที่ไหนไม่ได้อีก เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน” อชิระกล่าวเสียงเหี้ยม ก่อนจะส่งสัญญาณให้เธอออกไปจากห้อง
“ค่ะ” เมนิลาพยักหน้ารับทราบ และเดินออกไปจากห้องตามที่เขาสั่ง ก่อนที่ประตูห้องจะปิดลงไปพร้อมกับหัวใจที่จะต้องปิดตายของเมนิลา