ซ่อนรักเลขาบนเตียง

เลขาบนเตียง...1

“ขอบคุณค่ะ” เมนิลาก็เหนื่อยเหมือนกัน เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ จนสมองของเธออาจจะไม่สามารถเรียนรู้งานที่เขากำลังจะสอนอีกก็เป็นได้ ก็ดีเหมือนกันที่เขาจะให้เธอกลับบ้าน อย่างน้อยการได้กลับไปคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น มันอาจจะให้เธอทำใจและปล่อยวางในทางที่เธอเลือกได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนี้มันก็เพราะเธอเลือกเอง หากว่าเธอจะเจ็บมันก็เพราะตัวเธอคนเดียวเท่านั้น

หลังจากวันนั้นมาหญิงสาวก็กลายเป็นเครื่องระบายอารมณ์ของเขา ความใคร่ที่มันมีมากเกือบทุกวันทำให้เมนิลาต้องสนองความปรารถนาของเขา และเรียนรู้งานเลขาไปพร้อมๆ กัน เธอทำทุกอย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เพื่อที่จะได้อยู่ข้างๆ เขาไปนานๆ

เธอไม่รู้เลยว่าร่างกายของเธอจะสามารถรั้งเขาให้อยู่กับเธอได้นานแค่ไหน เพราะถ้าหากเธอรั้งเขาไว้ด้วยเซ็กส์ สักวันเขาคงต้องเบื่อหน่าย และเป็นฝ่ายเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของเขา ทุกอย่างที่เธอพยายามทำอยู่ตอนนี้ก็แค่พยายามทุกอย่างเพื่อให้เขายังให้เธออยู่ตรงนี้ เพราะหากว่าเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว เธอก็คงไม่มีทางได้ใกล้ชิดเขาอีกแล้ว

“เม คุณเอาเอกสารทั้งหมดนี้ส่งกลับไปที่แผนกบัญชีที” อชิระเรียกหญิงสาวที่ยังนั่งก้มหน้าก้มตาตั้งใจทำงานอยู่

“ค่ะ” เมนิลาวางมือจากทุกอย่างก่อนจะเดินมาหยิบแฟ้มที่วางอยู่บนโต๊ะของอชิระ

“รีบไปรีบกลับล่ะ เสร็จแล้วผมจะพาไปทำธุระข้างนอกต่อ” อชิระสั่งทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตากับเอกสารตรงหน้า

“ค่ะ” เมนิลาทำได้เพียงรับคำสั่งเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์ถามว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด หรือมีงานอะไรต่อ เพราะกลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอยุ่มย่ามวุ่นวายกับเขาไปหมดทุกเรื่อง เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าเขาจะเบื่อหน่ายตนเอง จนสลัดเธอทิ้งในเร็ววัน

ส่วนอชิระนั้นได้แต่มองตามร่างบางด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไป เขาไม่คิดว่าแค่เซ็กส์มันจะทำให้เขารู้สึกผูกพันกับเธอ หรือห่วงเธอมากขนาดนี้ พอเธอละสายตาไปเขาก็กลับมาก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ จนกระทั่งเมื่อเธอกลับมาจากฝ่ายบัญชีเขาก็สั่งให้เธอเก็บกระเป๋า เพื่อออกไปข้างนอกกับเขา

เมนิลารีบเก็บกระเป๋าด้วยความเร่งรีบ เพราะไม่อยากให้เขาต้องหงุดหงิดใจที่รอเธอนาน เพียงไม่นานร่างบางก็เก็บกระเป๋าเสร็จ เขาจึงพาเธอลงมาที่ชั้นใต้ดิน ซึ่งเป็นชั้นที่ใช้สำหรับจอดรถของผู้บริหาร ก่อนที่จะพาเธอบึ่งรถออกไปจากโรงแรมเมดิสันแห่งนี้อย่างรวดเร็ว