“ผมเจซีครับนาย ไม่ใช่คุณมะลิ นายตื่นขึ้นมาดูก่อนสิครับ...นายครับ...ผมกลัวนะครับนาย...” เจซีถูกดึงเขาไปใกล้แล้วถูกคาร์เตอร์นอนกอดมือของของเขาไว้ก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที
“มะลิ...นอนเถอะคนดี...ผมยังไม่อยากทำอะไรตอนนี้...จุ๊บ....” คาร์เตอร์ฮัมชื่อมารีลินไปก็จุ๊บลงที่แขนของเจซีอย่างไม่รู้ตัว
“ผมเริ่มกลัวแล้วนะครับนาย...ตื่นมาดูก่อนสิครับ ผมเจซีนะครับ ไม่ใช่คุณมะลิ...นายครับ....ทำไมนอนขี้เซาแบบนี้ล่ะครับ...ผมขอโทษนะครับนาย...เพี๊ยะ...” เจซีกลัวเจ้านายจะทำอะไรมากกว่านี้ ก็ใช้มืออีกข้างตีลงที่หน้าของคาร์เตอร์ไปหนึ่งครั้ง จนคาร์เตอร์สะดุ้งตื่นทันที
“เห้ย! ...เจซี...แกมาอยู่บนเตียงฉันได้ยังไงวะ...แกทำอะไรฉันวะ” คาร์เตอร์มองเจซีที่นั่งอยู่ข้างๆแบบตกใจก็เอ่ยถามด้วยเสียงเข้มเลย
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยครับ นายต่างหากที่จะลานลวมผมน่ะ...ผมถึงต้องตบเรียกสตินายไงครับ ไม่งั้นผมไม่อยากจะคิดเลย...หึย...สยอง...”
