“โห่!!เฮียอ่า ลีลาแบบนี้เดี๋ยวหนูจะแกล้งพี่สะใภ้ซะให้เข็ด”
พริ้มพลอยบ่นให้พี่ชายอุบอิบ แต่ก็ยอมนั่งเล่นมือถือรออย่างใจเย็น
“รักลูกชายม๊าจริงๆเหรอ ตาภูมิหนะเสือเลยนะม๊าบอกตรงๆ”
หลังจากที่พัชชาพาเกลเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ ทั้งสองก็มานั่งที่ศาลาในสวนดอกไม้ที่อยู่ด้านหลังของบ้าน
“จริงค่ะคุณป้า ตั้งแต่พี่มีหนู พี่ก็ไม่ยุ่งกับใครเลย”
ตอบคุณหญิงพัชชาไปด้วย ยิ้มเขินอายไปด้วย
“ม๊าไม่ห้ามหรอกนะ คนเราไม่ว่าจะรวยรึจนถ้าจะรักกันก็ไม่มีอะไรที่ผิด ม๊าก็เติบโตมาในครอบครัวแม่ค้า ที่บ้านขายหมี่เกี๊ยวเหมือนกัน ป๊าของภูภูมิเป็นลูกค้าประจำ ตอนม๊ากลับจากมหาลัยในตอนเย็น ม๊าก็มาช่วยที่บ้านขายหมี่เกี๊ยวนี่แหละ นานวันเข้าคุณภาคภูมิก็เริ่มแซวเริ่มหยอก ตอนนั้นม๊าอยู่ปี2ส่วนคุณภาคภูมิเขาอยู่ปี4แล้ว ตอนแรกม๊าคิดว่าเค้าชอบกินหมี่เกี๊ยวที่ร้าน พอมารู้ตอนที่เราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ว่าเขาแค่อยากมาเจอหน้าม๊า เพราะเราอย
