6เด็กเชียร์เบียร์
1329 คำ
“ มัวแต่เป็นเด็กเสิร์ฟ แล้วชาติไหนจะได้เงินไปรักษาน้ากัญญาละ”
คำตอบที่ได้ก็ทำให้ฉันคิดตาม เด็กเสิร์ฟวันละ3-4ร้อย
“ แต่เชียร์เบียร์มันก็เสี่ยงโดนลวนลามนะ”
คิดสภาพว่าถ้าพวกเสี่ยแก่ๆ พุงย้วยๆมาจับโน่นจับนี่ แล้วพวกเราจะทนไหวยังไงกัน
“ งั้นแกก็เลือกเอาอยากเป็นเด็กเสิร์ฟค่าแรงวันละ3-4ร้อยกับทิปไม่กี่บาท หรืออยากจะเป็นเด็กเชียร์เบียร์ที่ค่าแรงแพงกว่า และยังอาจจะได้ทิปจากแขกอีก เห็นเค้าพูดกันว่าบางคนได้วันละเป็น 10,000 ก็มี แค่เราเปลืองตัวหน่อย อย่างน้อยก็มีเงินมารักษาแม่แกนะ”
ฉันมองหน้าทิชา ที่เพื่อนพูดก็มีเหตุผล
“ ทำไมแกต้องคิดนานว่ะ ขนาดแกจะไปเป็นเด็กเลี้ยงแกยังจะทำเลย ”
มันก็จริงของเพื่อน แต่อีตาปากเสียนั่นก็หล่อใช้ได้ แต่ถ้าเป็นเสี่ยแก่ๆพุงย้วยๆมันก็คงคนละความรู้สึกกัน
“ เอาก็เอา ไปสมัครวันไหนกันดี”
ยังไงก็ต้องเอาชีวิตแม่ไว้ก่อน ถึงงานมันจะสุ่มเสี่ยงแต่ถ้าแลกกับชีวิตของแม่ ยังไงฉันก็ต้องทำ
“ เอาเป็นพรุ่งนี้ไหม พรุ่งนี้วันเสาร์ เราไปหาซื้อชุดสวยๆกันมาใส่ก่อน แต่งหน้าทำผมให้ดูดีหน่อย สมกับเป็นเด็กเชียร์เบียร์ ฉันเชื่อว่ายังไงพวกเราก็ต้องได้งาน”
เรื่องแบบนี้ไว้ใจทิชาจริงๆ วันนั้นที่ฉันไปขอเป็นเด็กเลี้ยงอีตาปากเสียนั่น ก็ความคิดทิชาอีกนั่นแหละ แต่ละอย่างดีๆทั้งนั้น
“อืมตามนั้นแหละ”
เช้าวันเสาร์
“เอาชุดนี้ไหมเกล”
ฉันมองชุดที่ทิชาเลือกคือมันโป๊มาก
“โห!!! ทิชามันไม่โป๊ไปเหรอ ใส่เข้าไปเห็นยันไส้อ่อนนู่นมั้ง”
ถึงฉันจะไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไร แต่ฉันก็ไม่ชอบใส่ที่มันโป๊ขนาดนี้
“เพื่อน้ากัญญา คิดสิคิด”
ฉันต้องยอมใส่ เพราะคำว่าแม่คำเดียว
“เอาก็เอาวะ ชุดนี้เท่าไหร่คะ”
ฉันเลือกคนละชุดกับทิชา เดี๋ยวพอได้งานแล้วค่อยมาซื้อเพิ่ม
“ชุดละ290ค่ะ ถ้าลูกค้ารับ2ชุด พี่คิดแค่500พอ”
แม่ค้าใจดีลดให้ไปอีก
“เอา2ชุดค่ะ”
พวกเราได้ชุดแล้ว และก็กลับมาที่บ้านอีกรอบ
เพราะต้องรอเวลาไปสมัคงานตอนเย็น
ครืด ครืด
“สวัสดีค่ะเจ้ชมัยพร มาเก็บค่าเช่าเหรอคะ”
(ใช่จ้าอยู่รึเปล่า)
“เจ้รอหนูแปบนะคะ เดี๋ยวหนูเดินเอาลงไปให้”
(เจ้รอด้านล่างนะ)
“โอเคจ้า”
ตึก ตึก ตึก
ฉันรีบวิ่งลงบันไดไป และเอาเงินค่าเช่าให้เจ้ชมัยพร
ก่อนจะมองเลยไปด้านหลังเจ้ ก็เห็นรถคันหรูสีดำจอดเทียบฟุตบาทอยู่
“ขอบใจนะจ๊ะ เจ้ไปหละ”
ไม่นานรถคันนั้นก็ขับออกไป ฉันคงไม่คิดอะไรมาก
ถ้ารถคันนั้นไม่เหมือนรถพี่ชายพริ้มพลอย แต่แค่ไม่แน่ใจเพราะจำทะเบียนไม่ได้ จ่ายค่าเช่าเสร็จก็กลับขึ้นไปบนห้อง และก็ลองชุดกับทิชา
“แม่งเอ้ย จำรถได้ป่าววะเนี่ย”
ผมก็ไม่รู้เป็นบ้าอะไร กลับไปคิดเห็นแต่หน้ายัยเด็กนี่จนนอนไม่หลับ ว่าจะมาหาอะไรกินแท้ๆ ดันขับเลยมาจนถึงหน้าบ้านเด็กนี่ ผมต้องรีบขับออกมา เพราะเหมือนเธอมองมาที่รถผมด้วย
“โห!!!เกล ทำไมแกอวบอึ๋มซ่อนรูปแบบนี้ ว้าวขาวจั๊วน่าเจี๊ยะที่สุด”
ฉันมองตัวเองในกระจก อกที่อวบอึ๋มผิวที่ขาวน่ามอง ฉันต้องได้งานนี้
“แกก็สวยเหมือนกันแหละ”
เมื่อได้เวลา พวกเราก็ใส่เสื้อตัวใหญ่สวมทับ และเรียกแท็กซี่ออกจากบ้าน ไม่นานเท่าไรนัก
แท็กซี่ก็มาจอดหน้าผับในตอนเกือบ1ทุ่ม พวกเราจ่ายค่าแท็กซี่ และเดินตรงมาที่การ์ดหน้าประตูทางเข้า
“สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ พวกรามาสมัคเป็นเด็กเชียร์เบียร์ค่ะ”
ฉันรีบบอกการ์ดหน้าผับ
“ไอ้บอล พาน้องสองคนนี้ไปพบคุณบิ๊กไบค์หน่อย”
“การ์ดคนที่พวกฉันคุยด้วยพูดขึ้น ก่อนที่อีกคนจะพยักหน้าแล้วพาพวกเราเดินมาที่ชั้น3”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
การ์ดเคาะประตูไม่นาน คนด้านในก็อนุญาต
“คุณบิ๊กไบค์ครับ น้องสองคนนี้มาสมัคเป็นเด็กเชียร์เบียร์ครับ”
สิ้นเสียงการ์ดแนะนำ สายตาคมดุของคนที่ชื่อบิ๊กไบค์ก็เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร และสำรวจมาที่พวกฉันสองคน เขาดูอายุยังน้อยอยู่เลย เป็นเจ้าของผับแล้วเหรอ
“ออกไปก่อน เดี๋ยวผมสัมภาษณ์น้องเอง”
ค่อยยังชั่วหน่อย พี่เค้าดูสุภาพมากๆ การ์ดพยักหน้ารับ และเดินออกไปจากห้อง
“ สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ”
ฉันกับทิชารีบไหว้เจ้าของผับ
“ สวัสดีครับเชิญนั่งกันก่อน”
เขาพูดพร้อมผายมือ ให้เราสองคนนั่งที่โซฟา
เราสองคนเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย
“ ชื่ออะไรกันบ้างครับ แนะนำให้ผมรู้จักหน่อย”
“ หนูชื่อทิชาค่ะ อายุ 18 ปีตอนนี้เรียนอยู่ ม. 6 ค่ะ”
เจ้าของผับถึงกับคิ้วขมวด
“ 18 ปีเองหรอ ถ้าอายุแค่นี้เกรงว่าผม คงจะไม่กล้ารับเข้าทำงานครับ”
ฉันกับทิชาถึงกับหน้าเจื่อน ถ้าผับนี้ไม่รับพวกเราจะไปทำอะไร
“ แล้วน้องล่ะ”
เจ้าของผับมองมาที่ฉัน
“ หนูชื่อเกลค่ะ อายุ 18 ปีเหมือนกัน คุณช่วยรับพวกเราเข้าทำงานหน่อยได้ไหมคะ หนูมีเรื่องใช้เงินจริงๆ”
ฉันกลั้นใจพูดกับเจ้าของผับ และเขาก็มีสีหน้าครุ่นคิด ส่วนพวกฉันก็ลุ้นใจเต้นระส่ำ
“ ไหนลองถอดเสื้อคลุมออกซิ”
เมื่อสิ้นคำสั่ง พวกเราก็ถอดเสื้อคลุมออก เจ้าของผับถึงกับลอบกลืนน้ำลาย เมื่อทั้งคู่อวบอึ๋มขาวโบ๊ะเกินเด็กอายุ18
“เอาอย่างนี้ ผมจะให้คุณสองคนอยู่โซนvip แขกที่พวกคุณจะต้องดูแล จะเป็นแขกvipเท่านั้น แต่ผมบอกกับพวกคุณไว้ก่อน ว่าการเป็นเด็กเชียร์เบียร์ ลูกค้าอาจจะมีการแตะเนื้อต้องตัวอยู่บ้าง พวกคุณมีปัญหาอะไรไหม”
เรื่องนี้พวกฉันทำใจไว้แล้ว ว่ามันก็ต้องมีบ้าง แต่ถ้าแลกกับเงินค่าผ่าตัดแม่ ก็คงต้องยอมไปก่อน
“ ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ คุณบิ๊กไบค์พร้อมให้พวกเราเริ่มงานได้วันไหนคะ”
ฉันอยากทำงานให้เร็วที่สุด
“ พรุ่งนี้ผมจะฉลองเปิดผับใหม่ ให้พวกคุณมาเริ่มพรุ่งนี้เลยแล้วกัน ไม่ต้องใส่ชุดแบบนี้มาหรอก เพราะทางผับจะมีชุดให้พวกคุณใส่ ก็แล้วแต่ผู้จัดการจะให้ใส่แบบไหน”
“ ขอบคุณมากนะคะ”
ฉันกับทิชามองหน้ากันด้วยความดีใจ ฉันได้งานแล้ว จะมีเงินไปรักษาแม่แล้ว
“ งั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนนะคะ”
ฉันยกมือไหว้เจ้าของผับ
“เชิญครับ”
พวกเราเดินออกจากผับมาด้วยความดีใจ และก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านอย่างอารมณ์ดี ดีใจที่ได้งาน ต่อให้มันจะสุ่มเสี่ยงบ้างก็เถอะ
“ เรากลับไปขัดผิวกันไหมเกล เมื่อวานฉันเพิ่งเอฟผงขัดผิวมาเลยนะ เอาให้ขาวเนียนสะดุดตาแขก จนให้ทิปเราหนักๆเลยไหม”
“ ตามนั้นแหละ”
หลังจากกลับมาถึงบ้าน ฉันกับทิชาก็ทำการขัดสีฉวีวรรณ กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาอยู่นาน ในเช้าวันอาทิตย์พวกเราก็ไปเยี่ยมแม่ก่อน จนถึงช่วงบ่ายพวกเราก็กลับมาเตรียมตัวไปทำงาน
- ผู้เขียน
