“ชิ จะพูดดีๆหน่อยก็ไม่ได้ ทำเสียงดุอยู่นั่นแหละ”
พักพิงเดินเปิดประตูรั้วเข้ามาในบ้าน พร้อมบ่นอุบอิบให้ไดม่อนมาตามทาง จนถึงตัวบ้าน
“กลับมาแล้วเหรอลูก”
เพียงก้าวเข้ามาในประตูบ้าน เสียงหญิงชราก็ถามไถ่เหมือนเช่นเคย
“สวัสดีค่ะคุณยายขา กลับมาแล้วเหนื่อยมากเลย ขอกอดเติมพลังหน่อย”
ร่างบางใบหน้าสวยทรงเสน่ห์ ที่ได้ส่วนผสมของพ่อภูภูมิกับแม่เกวลินมาอย่างลงตัว กอดอ้อนผู้เป็นยายอย่างเช่นเคย
“เจ้าเด็กคนนี้หนิ โตเป็นสาวแล้วแท้ๆ ยังอ้อนเก่งเหมือนเดิมเลย ”
ถึงจะพูดแบบนั้นกัญญาก็แพ้ลูกอ้อนหลานสาวคนสวยทุกที ส่วนหลานชายอย่างภูภัทรรายนั้น ภูภูมิส่งไปเรียนโรงเรียนประจำ จนกว่าจะจบม.6 จะได้กลับบ้านเฉพาะช่วงปิดเทอม
“ป๊ากับม๊ายังไม่กลับเหรอคะ”
เป็นปกตินั่นแหละ ที่ป๊ากับม๊าจะออกไปทำงานด้วยกัน ม๊าฉันชอบทำงานเอามากๆ ป๊าบอกให้อยู่บ้านเฉยๆก็ไม่ยอมฟัง
“ยังหรอกลูก หนูขึ้นไปพักผ่อนเถอะเดี๋ยวอาหารเย็นเสร็จ ยายจะให
