Phuphum:ทำอะไรอยู่ครับ ไหนว่าจะไลน์หาพี่
รอจนรากจะงอกอยู่แล้ว
Kewalin:พึ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ พี่ทำอะไรอยู่
Phuphum:คิดถึงหนูอยู่ไงครับ
Kewalin:ชิ อย่ามาปากหวาน
Phuphum:ก็หวานจริง หนูก็เคยชิมมาแล้ว
Kewalin:หยุดพูดเลยนะ ไม่งั้นหนูจะโกรธ
Phuphum:ค้าบ ไม่พูดแล้ว คิดถึงอะทำไงดี
Kewalin:นอนค่ะจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
Phuphum:ว้า ใจร้ายจัง พรุ่งนี้พี่ไปหาที่ร้านได้ไหม
Kewalin:ไม่เอาค่ะ อย่าลืมข้อตกลงของเราสิคะ
Phuphum:ค้าบไม่ลืม ฝันดีนะครับ
Kewalin:ฝันดีค่ะ
“แหมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้ ดีกันแล้วเหรอ”
เกลรีบกดปิดหน้าจอ เมื่อได้ยินเสียงแซวของทิชา เพราะไม่รู้วาทิชาแอบมาตั้งแต่ตอนไหน
“ก็แค่ดูๆไปก่อน ยังไม่ได้ดีกันแบบแกว่าซักหน่อย”
ถึงจะตอบเพื่อนไปแบบนั้นแต่ทว่า ปากก็ยังยิ้มไม่หุบ
“จ๊ะ เชื่อตายแหละว่าไม่มีอะไร”
ทิชากับเกลเป็นเพื่อนกันมานาน และยังเป็นญาติกันอีกด้วย เรื่องแค่นี้ใครก็ดูออก
“อย่ามา
