5.31 PM.
พรึ่บ!
"เฮ้ยยย เจ๊โคตรเทพ!!"
"จับตามองเจ๊ไว้ไอ้หนู!"
ฉันยิ้มกว้างพร้อมกับพระลักษมณ์ที่ก้มลงไปเอาตุ๊กตาตัวใหญ่ที่ฉันคีบขึ้นมากอดไว้แน่น แต่มันคือเป็นตัวที่เท่าไหร่ที่ฉันตีบแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม สี่ และห้า
"ทำไงวะเนี้ย ขอทริกหน่อยดิ"
"คือฉันบอกแกไปหมดแล้วไหมลักษมณ์ ไปๆออกๆขี้เกียจเล่นแล้วเทพเกิน"
ฉันว่าพร้อมกับยกแก้วชานมไข่มุกขึ้นดูด ขณะที่พระลักษมณ์ก็เดินถือตุ๊กตาที่ฉันคีบตามงกๆ
"แล้วเราจะเอาตุ๊กตาพวกนี้ไปไหนฮะ ผมไม่เก็บนะ"
"สร้างรายได้ไง นี่ตุ๊กตาของแท้เลยนะมีแบรนด์ติดมาขนาดนี้เรามีเงินไปกินชาบูกันสบายเลยแหละ"
"จะเอาไปขาย?"
"ใช่สิจ๊ะ ร้านขายตุ๊กตาหน้าห้างรับซื้อ"
"ทำไมเจ๊รู้ดีจัง"
"คนเรามันต้องดิ้นรน"
พระลักษมณ์พยักหน้าฉันจึงยื่นแก้วชานมไข่มุกของลักษมณ์ให้น้องได้ดูดเพราะมันคงกินยากและไม่มีมือถือ คือหลังจากพาพระลักษมณ์ไปใช้หนี้มาน้องก็ชวนฉันมากินชานมในห้างก่อนเราจะไปจ
