6.11 PM.
"ฟู่.."
ฉันพ่นลมหายใจออกมาทางปากช้าๆพร้อมเหลือบมองประตูรั่วขนาดใหญ่ที่สูงเท่าบ้านพี่รามด้วยความประหม่าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน..มึงทำไมมันอลังการขนาดนี้วะยิ่งพี่รามขับรถเข้าภายในตัวบ้านที่มีทั้งสนามหญ้าใหญ่ๆและตัวบ้านขนาดใหญ่นั้นอีก
กูอยากจะแหกปากดังๆแต่ต้องเก็บอาการพร้อมหันมองพี่รามและยิ้มช้าๆ
"พี่คะ"
"อืม?"
"บ้านพี่ค้ายาหรอคะ แบบงานสีเทางี้" พี่รามขมวดคิ้วพร้อมจอดรถที่โรงจอดรถและหันมามองฉันอย่างงงๆ "พี่เป็นลูกชายมาเฟียที่แยกออกจากพ่อเลยไม่ถูกกันงี้ใช่ไหม?"
"ดูหนังเยอะไปรึป่าว"
พี่รามยกยิ้มพร้อมปลดเข็มขัดนิรภัยก่อนเปิดประตูลงจากรถฉันจึงรีบลงจากรถด้วยซึ่งทันทีที่ลงหมาพันธุ์เดียวกันกับที่บ้านพี่รามทั้งสี่ตัวก็วิ่งรุมเข้ามาหาฉันทันที
"เชี้ยย พี่รามๆๆๆ"
โฮ่งๆๆ
"เฮ้ ว่าไงเด็กๆ"
พี่รามยกยิ้มและโน้มตัวลงไปทักทายหมาทุกตัวที่วิ่งรุมเข้าหาขณะที่ฉันก็ยืนหลบหลัง แค่ไอ้พวกเด็กที่บ้าน
