(ที่รัก)
ทั้งๆที่เขารู้หมดทุกอย่างแต่เขาเลือกที่จะไม่พูดถึงมันอีกเนี้ยนะ..ร้าย คนคนนี้ร้ายกว่าที่ฉันประมาณค่าไว้มาก
"ที่รักคะ"
ฉันชะงักและเหลือบมองบอยที่กำลังนั่งอยู่ตรงข้าม วันนี้เขาชวนฉันมาดูหนังกินข้าวน่ะส่วนฉันก็เบื่อๆเลยตกลง
"คะ ว่าไงบอย?"
"เธอดูเหม่อๆนะ เธอไหวป่ะเนี้ย"
"ไหวสิคะแค่เหนื่อยๆ"
ฉันยกยิ้มก่อนจะตักไอติมเข้าปากพลางยิ้มให้บอยที่ยังคงมองมาด้วยความเป็นห่วง
"เงินเธอพอใช้ไหมคะ"
"พอสิที่บอยให้ครั้งก่อนยังไม่หมดเลยเถอะ"
"ถ้าเธอมีปัญหาอะไรเธอบอกเราได้เลยนะรัก"
"อือ ขอบคุณนะ"
บอยเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้พลางลูบไปมาเบาๆแต่นั้นมันไม่ทำให้ความเครียดฉันลดลงแม้แต่นิด แม้จะหาทางจนรู้ว่าอ.รามโสดแต่กลับไม่มีไรคืบหน้าทั้งยังโดนขู่กลับมาแบบนั้นอีก
ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเขาดูน่ากลัวมาก
"งั้นไว้เจอกันนะรัก"
"โอเคค่ะขอบคุณที่เลี้ยงเราอีกแล้วนะ"
"สบายมากเถอะสำหรับเธออ่ะเราเลี้ยงได้ทั้งช
