ตอนที่ 13
เพราะเขาคือเพื่อนร่วมงาน
เวลาผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์แล้วสำหรับการมาทำงานที่ดานังวันนี้สภาพอากาศดูจะไม่อำนวยเท่าไหร่ เมฆครึ้มปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าตั้งแต่เช้า และในที่สุดสายฝนก็โปรยปรายลงมาอย่างหนักในช่วงบ่าย ทำให้การทำงานที่ไซต์ก่อสร้างต้องหยุดชะงักลงชั่วคราว
ญาณิดาเลิกงานตามเวลาเธอสังเกตเห็นว่าธันวามีท่าทางแปลกไปตอนที่บังเอิญเจอกันที่หน้าห้องพักของเขา ชายหนุ่มมีสีหน้าซีดเซียวท่าทางการเดินก็ดูเหมือนคนที่กำลังจะหมดแรง
เธอมองตามแผ่นหลังเขาด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก จนกระทั่งกลางดึกหญิงสาวก็ได้ยินเสียงดังโครมครามดังขึ้นมาจากห้องของธันวา เสียงนั้นทำให้ญาณิดาสะดุ้ง เธอรีบวิ่งไปที่หน้าห้องเขาด้วยความเป็นห่วง
“คุณธันวา คุณธันวาคะ” เธอเคาะประตูรัวๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้อง
ญาณิดาใจเสียก่อนที่หญิงสาวจะตัดสินใจวิ่งลงไปที่แผนกต้อนรับของโรงแรมทันที
“ขอโทษนะคะ ขอคีย์
