“เฮ้อ... นี่หล่อนรักคุณจอมทัพใช่ไหม” สุเมธถาม
“ฉัน... ฉันไม่รู้ แต่ฉันละอายต่อเขาเหลือเกิน ฉันทำร้ายครอบครัวเขาอย่างไม่น่าให้อภัย” อรอินทร์น้ำตาไหลออกมา
“ยายอรนะยายอร หล่อนมันบ้าที่สุด”
สุเมธดึงเพื่อนสาวมากอดไว้ ลูบแผ่นหลังที่สั่นไปมาตามแรงสะอื้นอย่างสงสาร ขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวว่ารักสามีตัวเอง หากไม่รักเขาจะเสียใจมากมายขนาดนี้ทำไม
“ฉันว่าเธอกลับบ้านไปตามหาพี่ชายเธอก่อนดีไหม เดี๋ยวฉันให้เลขาจองตั๋วเที่ยวบินที่เร็วที่สุดให้”
“อืม ไปส่งฉันหน่อยนะ ฝากรถให้คนขับไปคืนที่บ้านด้วย ฉันเอารถที่บ้านคุณจอมทัพมา”
อรอินทร์ขยับออกห่าง เช็ดน้ำตาที่แก้มของตัวเอง ตอนนี้เธอคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ คนที่ต้องช่วยแก้ปัญหาคือเกริกเขาเป็นคนเริ่มต้น ก็ต้องหาทางช่วยกันจบเรื่องราวนี้ให้ได้
รถยนต์คันงามจอดหน้าคฤหาสน์ตระกูลเกียรติก้องหล้า เจ้าของรถลงมาพร้อมหิ้วถุงใส่กล่องเค้กลงมาด้วย ร่างสูงเดินเข้าไปใน
