ฟู่ลีหยวนสบสายตามองภรรยา ส่งความห่วงใยในแววตาบอกให้นางรู้ว่าเขาก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ปล่อยให้นางต้องโดนคนของตระกูลฟู่รังแก แต่ในเมื่อนางแต่งเข้ามาเป็นภรรยาของเขาแล้ว ต่อให้ต้องใช้ความพยายามมากหน่อยก็อยากจะรักษานางเอาไว้ให้ได้ นอกจากนางก็ยังมีลูกสาวของเขาที่เก่งกาจจนเขานึกชื่นชอบนัก
ไป๋เฟิ่นโยว่เมื่อเห็นสายตาที่มองมาอย่างลึกซึ้งของเขาเข้า นางก็หลบหน้าไม่กล้าสู้ ดวงตาคู่คมที่ไม่เคยทอดมองนางมาตรง ๆ กลับหวานฉ่ำจนนางไม่อาจต้านได้ แล้วนางยังจะได้หนังสือหย่าจากเขาหรือไม่เล่า
ท่ามกลางความอึดอัดของทั้งสอง ก็ได้ยินเสียงเท้าเล็ก ๆ วิ่งเข้ามาด้านหลัง จึงทำให้ทั้งคู่ที่จ้องมองกันเนิ่นนานได้สติ
“ท่านแม่ ท่านพ่อมากินข้าวเถิด” ฟู่อินเหยาที่เดินมาตามบิดากับมารดา ที่ออกกันมานานแล้ว นางลอบมองสายตาบิดาที่คล้ายเพิ่งตกหลุมรักก็รู้สึกอยากบึนปากใส่
‘เพิ่งเคยมีความรักหรือไง’
อยากรู้จริง ๆ คนสมัยนี้ไม่ต้อ
