ยามเหม่า (ประมาณตีห้า) ทุกคนในบ้านของฟู่อินเหยาตื่นกันโดยนัดหมายเอาไว้แล้ว หลังจากเมื่อคืนได้เตรียมเครื่องทำกระเพาะปลาของวันแรกเอาไว้เสร็จสรรพ ช่วงเช้านี้ก็เหลือแค่ตั้งให้เดือดจากนั้นก็ จัดการปรุงรสชาติให้อร่อยเลิศรสสมชื่อร้าน
ปี้ถังที่รู้สึกภูมิใจมากที่คุณหนูเอาชื่อของตนรวมกับชื่อของคุณหนูตั้งเป็นชื่อร้านปี้เหยา นางไม่คิดว่าคุณหนูจะให้เกียรตินางเช่นนี้ นางเป็นเพียงเด็กที่นายหญิงเก็บมาเลี้ยงเท่านั้น
เมื่อคืนก่อนนอน...
‘คุณหนูเหตุใดไม่ใช้ชื่อนายหญิงใหญ่เจ้าคะ’
‘ก็กระเพาะปลานี้เกิดจากเจ้าและข้าคิดช่วยท่านแม่ด้วยกัน ย่อมต้องใช้ชื่อเจ้าสิ อีกอย่างเจ้าก็เหมือนสหายสนิทของข้า และท่านแม่เลี้ยงดูเจ้าไม่ต่างจากบุตรสาวเช่นกัน ดังนั้นชื่อของเจ้าและข้าย่อมเป็นชื่อที่ท่านแม่ภูมิใจ’
ปี้ถังได้ฟังถึงกับน้ำตาเอ่อคลอ นางพลิกตัวไปกอดคุณหนูเอาไว้ความรู้สึกอันสุขล้นด้วยความรัก จากเดิมที่รักคุณหนูกับนายหญิ
