ฟู่หลิงหยวนไม่เคยขัดคำสั่งมารดา จนวันนี้วันที่ท่านแม่ของนางทำเกินไป ทั้งกล่าวหาพี่ใหญ่ที่แสนดีของนาง แม้นางจะเป็นเด็กวัยสามหนาว แต่พี่ใหญ่ก็สั่งสอนนางดียิ่งนักแต่เมื่อหันมามองหน้าพี่ใหญ่ กลับได้ใบหน้ามึนตึงจนนางต้องทำหน้าเจื่อน
"พี่ใหญ่ท่านแม่กล่าวหนักเกินไป ข้าไม่เห็นด้วย"
"แต่นั่นมารดาเจ้าเชียวนะ สักวันเขาก็ต้องมาหาเอาตัวเจ้ากลับ เจ้าจะอยู่ที่นี่ได้นานเท่าไหร่กัน ทางที่ดี..."
"ไม่เจ้าค่ะ ข้าขอไม่กลับไปตระกูลฟู่แล้ว ข้าฟู่หลิงหยวนของติดตามพี่ใหญ่ ไม่ว่าท่านจะขึ้นเหนือล่องใต้ มีข้าอยู่ท่านวางใจได้ ข้าจะปกป้องท่านเอง"
ฟู่อินเหยาอยากจะขำกับท่าทางเก่งเกิน ตัวของหลิงหยวนเหลือเกิน แต่เมื่อหันมาทางด้านเซี่ยเป่าที่มองรถม้าของอนุฮันไม่วางตา จนทำให้นางชักสงสัย
"เสี่ยวเป่าเจ้ามองสตรีผู้นั้นทำไมกัน"
เซี่ยเป่าที่มองเหม่อตามรถม้าไปไกล จนสุดสายตาแล้ว จึงหันมาตอบพี่สาวใจดีของเขา
"ไม่มีอะไรขอรับ
