หลังจากอนุฮันกลับไป ปี้ถังก็เอาผ้ามาชุบน้ำในอ่างไม้ที่ตัวเองต้มน้ำอุ่นใส่เอาไว้ จากนั้นก็คอยเช็ดหน้าเช็ดแขนขาให้กับฮูหยินใหญ่ที่มีพระคุณยิ่งกว่าบิดามารดาของนาง
ฟู่ลีหยวนเห็นดังนั้นก็เข้าไปใกล้เตียงนอนของนางจับมือเล็ก ๆ ของเด็กวัยห้าหนาวเอาไว้แล้วแย่งผ้าจากมือนาง
“ให้ข้าเช็ดให้นางเถิด” ฟู่ลีหยวนพูดขึ้นทั้งมองใบหน้าภรรยาด้วยความสงสาร ท่านแม่ร้ายกับนางมากมายเช่นนี้ได้อย่างไร นางไม่ได้มีพิษสงอะไรเลยสักนิดเดียว
ไป๋เฟิ่นโยว่ที่รู้ว่าสามีจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้นางก็รู้สึกกระดากอาย เพราะไม่ได้มีความสัมพันธ์อื่นใดนอกจากวันแต่งงานที่ได้ร่วมหอ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขากลับมาครั้งที่สองก็เพราะแม่สามีรับอนุให้เขา ต้องเข้าหอ ครั้งที่สามก็มาเพราะอนุคลอดบุตร แล้วแต่ละครั้งเขาอยู่ช่วงเวลาสั้น ๆ จำนวนคำที่พูดคุยกันใช้สิบนิ้วก็นับหมดแล้ว
“ให้ปี้ถังทำเถิดเจ้าค่ะท่านพี่” ไป๋เฟิ่นโยว่ที่คิดจะจากไปแล้ว นาง
