ฟู่ลีหยวนเมื่อภรรยาต้องการนอนพัก เขาจึงเดินเข้ามาในครัวที่มีเสียงเด็กสองคนที่เขาไม่ได้พบมานาน ตอนที่ไป๋เฟิ่นโยว่รับเด็กน้อยปี้ถังมาเลี้ยงเพื่อให้เป็นเพื่อนเล่นกับลูกสาว เดิมเขากลัวว่านางจะเหนื่อยเกินไป แต่เมื่อเห็นเด็กทั้งสองเติบโตมาเช่นนี้ก็นึกชื่นชมนาง ที่เลี้ยงลูกและสาวใช้เด็กน้อยได้ดีเหลือเกิน
“ไม่ไปกินเรือนอนุฮันหรือเจ้าคะ” ขอให้ได้ประชด
“ใครจะอยากไปกินที่อื่นเล่า”
โกหกหน้าตาย!
ฟู่อินเหยาหรือจะหวงของกิน นางเพียงไม่พอใจท่านพ่อเท่านั้น จึงเดินไปตักกระเพาะปลาใส่ด้วยพร้อมหยิบตะเกียบให้ท่านพ่อหนึ่งคู่ให้กินข้างนาง
ฟู่ลีหยวนเป็นสีหน้าลูกสาวบูดบึ้งก็นึกเอ็นดู คงงอนบิดาเช่นเขาที่ไม่เคยเหลียวแลสินะ หลายปีมานี้เขารบทัพจับศึกอยู่ชายแดน ไม่ได้กลับจวนไม่แปลกที่ลูกสาวจะน้อยใจ
แต่เมื่อเขาคีบอาหารที่ได้ยินว่าลูกสาวในวัยห้าหนาวเป็นผู้ปรุงเองกับมือเข้าปาก ก็รู้สึกเหมือนกำลังกินของอร่อยที่สุดใน
