ผมขับรถมาไกลแค่ไหนไม่รู้ รู้เพียงว่าตอนนี้ผมต้องทำยังไงจะหายจากความเจ็บปวดที่ผมเป็นอยู่ มันสับสนวุ่นวายจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าอารมณ์ของตัวเองจะแสดงออกมาในรูปแบบไหน น้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลารู้สึกเสียใจกับคำพูดและการกระทำที่พี่เมฆทำต่อหน้าผมทำให้ผมเจ็บอย่างบอกไม่ถูก
ผมขับรถมาเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายถนนเส้นนี้แทบจะไม่มีรถยนต์เลยก็ว่าได้ ผมขับรถออกมาจากตัวเมืองเลยเหรอเนี่ย ไอ้ก๊อปเอ๊ยจะหลงเปล่าวะเนี่ย
สองข้างทางมีไฟจากบ้านเรือนเป็นระยะ ผมยังร่ำไห้บ่นกับตัวเองมาตลอดทางจนรู้เริ่มหิวกระทั่งขับรถมาเจอร้านอาหารริมทางดูมีระดับร้านหนึ่ง ผมเลยตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารแห่งนี้อย่างไม่คิดอะไรมาก
ผมก้าวเท้าเข้าไปในร้านก็เป็นช่วงจังหวะที่เสียงดนตรีสดดังมากระทบหู เลยรู้ว่าร้านอาหารแห่งนี้เป็นสวนอาหารสไตล์อีสานนั่นเอง เสียงดนตรีสดแนวลูกทุ่งกำลังขับขานอยู่บนเวทีด้านหน้า ผมเกิดความลังเลว่าจะเอายังไงดีจะเป
