พะพาย...
"เธอกินเข้าได้ไงวะแม่งโคตรจะเปรี้ยว>ธาม...
"ฮึก ฮึก ฮึก ฮืออ ฮือออ" พะพายยังเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดไม่ว่าผมจะปลอบยังไง เอาไงดีวะกู
"พอท้องแล้วทำไมขี้แยจังวะ หื้มมม" ผมพูดพร้อมกับใช้มือเช็ดน้ำตาให้แม่ของลูกอย่างแผ่วเบา
"ไม่รู้ ฮืออ มันเป็นเอง ฮึก ฮึก" อะไรวะยิ่งถามยิ่งร้อง
"แล้วนี่ท้องกี่เดือนแล้ว"
"เกือบสองเดือนแล้วค่ะ ฮึก ฮึก"
"ก็คงตั้งแต่ตอนนั้นที่เกาะ ถามจริงทำไมเธอถึงไม่บอกความจริงว่าเธอท้องหรือกลัวฉันไม่รับผิดชอบ"
"ก็คุณธามเคยพูดว่าไม่อยากมีลูกมีเมีย แล้วอีกอย่างพายท้องได้ยังไงพายก็ไม่รู้เพราะคุณธามป้องกันตลอดถ้าเกิดพายบอกว่าพายท้องแล้วคุณธามบอกไม่ใช่ลูกของคุณธามพายจะทำยังไง ฮืออ ฮืออออ" เรื่องนี้ถ้าถามว่าใครผิดก็คงจะผิดที่ผมเองแล่ะผิดคนเดียวด้วยที่ไม่บอกความจริงตั้งแต่แรกว่าปล่อยใน การที่พะพายจะเข้าใจแบบนั้นคิดแบบนั้นก็ไม่ผิด ตั้งแต่เกิดมาไม่ว่าผมจะทำผิดกี่ครั้งผมไม่
