29 เกี่ยวก้อยสัญญา
พะพาย...
ด้วยความที่ฉันเหนื่อยแล้วก็เพลียมากฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหนมารู้ตัวอีกทีก็ได้กลิ่นหอมๆ ของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปโชยเข้าจมูก มันคือกลิ่นที่ฉันคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กเพราะกินเป็นประจำ พอฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นคุณธามนั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่บนเตียงจนฉันลอบกลืนน้ำลายเพราะหิว
"ตื่นแล้วก็ลุกมากูต้มมาม่ามาให้ลุกมากินซะก่อนที่เส้นจะอืดมากไปกว่านี้"คุณธามเอื้อมมือหยิบถ้วยบะหมี่ที่โต๊ะหัวเตียงแล้วยื่นมาให้ฉันฉันมองถ้วยบะหมี่ในมือแล้วก็มองหน้าคุณธามด้วยความแปลกใจนี่เขาทำมาเผื่อฉันด้วยเหรอ หรือฉันฝันไปเพราะความหิว
"คุณธามทำมาให้พายเหรอคะขอบ..." ฉันกำลังจะพูดขอบคุณเขาแต่...
"ไม่ใช่กูแล้วจะเป็นสุนัขที่ไหนก็มีแต่กูกับมึงเนี่ยมึงไม่ทำก็ต้องเป็นกูไหม ถามโง่ๆ" ถามแค่นี้ทำไมต้องด่ากันด้วย พาลเอาฉันกินไม่ลง
"อ่าวถือไว้ทำไมทำไมยังไม่แดกหรือหมดแรงกูจะได้ป้อนให้" ฉันรีบ
