ร่างของขวัญชีวาถูกวินซ์แบกขึ้นบ่าทรงพลังไปยัดใส่รถสปอร์ตคันงามอย่างไม่ปรานีปราศรัย หญิงสาวดิ้นรนทั้งน้ำตา ทั้งทุบทั้งตีเขา แต่ก็ไม่สามารถเรียกร้องอิสรภาพให้กับตัวเองได้ เมื่อคนตัวโตใจดำยิ่งกว่าอีกาตวัดนัยน์ตาคมกริบจ้องมองมา
“อย่าคิดที่จะวิ่งหนีให้ผมเหนื่อยอีกเชียวนะ” เขายังไม่ปิดประตูรถ ขณะค้อมตัวใช้แขนกำยำข้างหนึ่งเท้ากับประตูรถและก้มหน้าลงมาหาอย่างคุกคาม ขวัญชีวาตัวสั่นสะท้าน หัวใจสั่นสะเทือน แต่กระนั้นก็ยังอดต่อสู้อีกไม่ได้
“ขวัญจะหนี”
เขาแสยะยิ้มร้ายกาจ มืออีกข้างที่จับขอบประตูรถอยู่เลื่อนมาวางแหมะที่บ่ากลมกลึงของหล่อน บีบแรงๆ ราวกับต้องการเตือนสติว่าเกมนี้เขาเท่านั้นที่เป็นผู้ชนะไม่ใช่หล่อน
“ถ้าหนีพ้นก็ไปสิ แต่ขอเตือนเอาไว้อย่างหนึ่งนะขวัญชีวา...” วินซ์หยุดพูดเล็กน้อยราวกับต้องการให้คนฟังอย่างหล่อนซึมซับความหมายร้ายกาจของคำพูดเผด็จการนั้นให้ลึกซึ้งเสียก่อน จึงค่อยพูดขึ้นมาใหม่
“
