“คุณวินซ์อาจจะกำลังโกรธก็ได้นะคะถึงสั่งแบบนี้”
“แล้วเขาโกรธเป็นคนเดียวหรือไงล่ะ เขามีหัวใจคนเดียวหรือไง”
โซฟีได้ยินคำพูดเจือสะอื้นของขวัญชีวาก็อดสงสารไม่ได้
“คุณขวัญใจเย็นๆ นะคะ อย่าใจร้อน คุณวินซ์เธอคงจะแค่...”
หากยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค คนฟังก็เชิดหน้าสูง น้ำตาไหลซึมออกมา
“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเขาจะแค่อะไร แต่ต่อจากนี้ไปฉันจะเกลียดเขาให้ลึกสุดใจเลยทีเดียว จะเกลียด...เกลียดยิ่งกว่ากิ้งกือไส้เดือนซะอีก”
“คุณขวัญ...”
โซฟีอุทานแผ่วเบา มองคู่สนทนาอย่างเวทนา หล่อนไม่รู้หรอกว่าวินซ์ทำอะไรขวัญชีวาบ้าง แต่เจ้านายของหล่อนคงจะทำมากเกินไปล่ะมั้ง ขวัญชีวาถึงได้ชอกช้ำถึงเพียงนี้
“จะไปไหนก็ไปเถอะโซฟี ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”
“ให้หนูอยู่เป็นเพื่อนเถอะค่ะ” สาวใช้พูดขึ้นด้วยความห่วงใย แต่ในยามนี้ขวัญชีวาไม่ต้องการสายตาเวทนาจากใครอีกแล้ว
“ขอร้องล่ะโซฟี ให้ฉันอยู่คนเดียว และอีกเดี๋ยวฉันจะออกไปช่วยทำ
