บทที่3(2) ปาล์มบีช
1447 คำ
ลิลลี่เดินเข้าไปในห้องน้ำ ใส่บิกินี่สีฟ้า แล้วเดินกลับออกมาที่ห้องนอน
"คุณคิดว่าเป็นยังไง?" เธอถาม บิกินี่นั้นเล็กและปกปิดเพียงเล็กน้อย เชือกที่รัดเอวทำให้รูปร่างของเธอยิ่งดูเด่นชัด ส่วนบนของชุดรับหน้าอกของเธอไว้อย่างดี เผยให้เห็นร่องอกนิดหน่อยอย่างเย้ายวน
ดิโอโก้เหลือบมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะเบี่ยงสายตาไปทางอื่น แต่แล้วเขาก็หันกลับมามองเธออีกครั้ง
"สวยมาก" เขากล่าว
"เดี๋ยวหนูลองอีกชุดนะคะ" ลิลลี่เดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ อีกไม่กี่นาทีเธอก็ออกมาพร้อมกับบิกินี่สีดำ "แล้วนี่ล่ะ ว่าไง?"
"สวยเหมือนกัน..." ดิโอโก้ตอบ
"อืม คิดว่าชุดไหนสวยกว่ากันคะ?" เธอเร่ง พร้อมกับหมุนตัวไปมา
"มันก็... เล็กไปหน่อย" เขาตอบอย่างเก้อเขิน
"ไม่หรอกค่ะ หนูว่าชุดนี้น่าจะดีกว่า เอาชุดนี้แหละ"
"หนูไม่ได้ตั้งใจจะใส่แบบนั้นใช่มั้ย? คือ ไม่มีอะไรคลุมเลย" ดิโอโก้ถาม
"เปล่าค่ะ บ้าน่า! หนูจะใส่ชุดคลุมทับอีกที จะเดินไปทั่วโรงแรมหรือตามถนนแบบนั้นได้ยังไง? ไม่มีทาง! พอถึงชายหาดเดี๋ยวหนูค่อยถอดออก แล้วคุณช่วยทาครีมกันแดดให้หน่อยนะคะ ไม่อยากโดนแดดเผา" ลิลลี่หยิบครีมกันแดดจากกระเป๋าเดินทาง ทาลงบนฝ่ามือตัวเอง จากนั้นยื่นขวดให้ดิโอโก้ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกจั๊กจี้ตรงผิวหนังที่สัมผัสกับมือเขา
"อ้อ รอแป๊บ!" ลิลลี่แกะสายบิกินี่ออก ดิโอโก้เบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ
"หนูทำอะไรน่ะ?" ดิโอโก้อุทาน
"หนูกำลังปลดสายบิกินี่ออก ถ้าหนูไม่ปลด หนูคงผิวไหม้ตรงนั้นแน่ ๆ" ลิลลี่อธิบาย
ดิโอโก้พยักหน้า แม้จะยังตกใจอยู่เล็กน้อย และเริ่มทาครีมกันแดดให้เธออีกครั้ง ขณะที่ทาครีม เขาจ้องมองไปที่กำแพงอย่างตั้งใจ
ในขณะเดียวกัน สายคาดบิกินี่ของลิลลี่ก็ยังคงคลายอยู่
"ถอดเสื้อผ้าออกสิคะ" เธอสั่งดิโอโก้
"ทำไมเหรอ?" ดิโอโก้ถามกลับ
"คุณจะใส่มันไปชายหาดเหรอ?" ลิลลี่ตอบ
"เปล่า"
"เข้ามาใกล้ๆ สิคะ" ลิลลี่โบกมือเรียก ดิโอโก้เดินเข้ามาหาเธอ
เขาหันหลังให้เธอ และโดยไม่ลังเล เธอก็เริ่มทาครีมกันแดดให้เขา ข้างในใจเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นขณะที่สัมผัสตัวเขา
พระเจ้า เขามีเสน่ห์จริงๆ นะ เธอคิด
"มือของหนูนุ่มมาก" ดิโอโก้เอ่ยขึ้น "หนูนวดให้ฉันได้ทุกเมื่อนะ"
"ได้สิคะ เมื่อไหร่ที่คุณอยาก ก็แค่ขอ — ตอนนี้ หันกลับมาสิคะ" ลิลลี่ตอบ เสียงของเธอตึงเครียดเล็กน้อย
เขาหันมายืนตรงหน้าเธอ และโดยไม่ลังเล เธอเริ่มทาครีมกันแดดให้เขาที่หน้าอก จากนั้นก็ลงมาที่ท้อง แม้จะอยากสัมผัส ลิลลี่ก็ทำได้เท่าที่จำเป็นเท่านั้น ไม่สามารถอยู่ใกล้ชิดหรือสัมผัสเขานานเกินไป พอทาเสร็จส่วนนั้น เธอก็เดินเข้าไปหาเขาอีกครั้ง
"ที่เหลือคุณทาเองนะ แต่ยังไม่เสร็จ คุณต้องทาครีมที่หน้าด้วย ไม่งั้นหน้าหนุ่ม ๆ ของคุณจะพังหมด" เธอพูดพร้อมส่งขวดครีมให้เขา แล้วเดินไปที่กระเป๋าของเธอ
"หน้าหนุ่มๆ งั้นเหรอ?" ดิโอโก้ถามด้วยความงุนงง
"ใช่ ดิโอโก้ หนูเดาไม่ออกเลยว่าคุณอายุเกินสามสิบแล้ว" ลิลลี่ตอบ
"ก็ดีสิ" เขาพูด พลางทาครีมกันแดดที่ขา
ลิลลี่หยิบครีมกันแดดสำหรับหน้าโดยเฉพาะออกมาจากกระเป๋าใบเล็ก แล้วหันไปหาเขา "เปล่า ไม่ใช่ขวดนั้นที่จะใช้ทาหน้า" เธอพูดเมื่อเห็นว่าดิโอโก้กำลังจะใช้ครีมกันแดดที่เธอหยิบให้
"แต่ทำไมล่ะ?"
"อันนั้นสำหรับทาหน้าโดยเฉพาะ" เธอบอก พร้อมกับหยิบขวดที่ถูกต้องมาให้เขาดู จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปหาเขา จนร่างกายของทั้งคู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตร เธอเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของเขา
ดิโอโก้วางมือไว้ที่เอวของเธอตามสัญชาตญาณ ช่วงเวลาสั้นๆ ลิลลี่รู้สึกเหมือนพื้นดินใต้เท้าหายไป แต่เธอก็ตั้งสติ ไม่ต้องการให้เขาเห็นความประหม่าของตัวเอง
"ฉันใช้ครีมกันแดดแบบเดียวกันทั่วทั้งตัวตลอดเลย" ดิโอโก้เอ่ยขึ้น
"ก็ดีนะคะ ผิวของคุณก็ยังดูดี ไร้สิว ไร้ริ้วรอย ผู้ชายนี่โชคดีจัง อาบน้ำกับน้ำยาล้างจานแรงๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้ายังดูหล่อเลี่ยมเลย" เธอแซว ทำให้เขาหัวเราะ
"พวกเราผู้ชายไม่ต้องรับมือกับระดับฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา มันก็เลยง่ายกว่าสำหรับพวกเราน่ะ" เขาพูด ทำให้เธอหัวเราะตอบ
"เสร็จแล้ว ทาเสร็จแล้ว เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปกันค่ะ" ลิลลี่บอกดิโอโก้หลังจากนั้นไม่นาน
เมื่อมาถึงชายหาด ดิโอโก้กางผ้าเช็ดตัวออกแล้วนั่งลง ขณะที่ลิลลี่รีบไปนอนราบ และเอาศีรษะวางบนตักของเขา
"แดดอุ่นสบายจัง ขอบคุณนะคะ! ทริปเพิ่งเริ่มต้นเอง แต่มันก็เหลือเชื่อแล้ว" ลิลลี่แสดงความขอบคุณ
"พรุ่งนี้เป็นวันสำคัญนะ หนูจะอายุครบสิบแปดเสียที สาวน้อย หนูอยากทำอะไรพรุ่งนี้?" เขาถาม
"พาหนูไปร้านอาหารสวยๆ สักร้าน สไตล์ที่เห็นในละครน้ำเน่าเวลามีฉากดินเนอร์โรแมนติกนะคะ" เธอตอบ
"แต่เราจะไม่ทานดินเนอร์แบบโรแมนติกกันนะ" ดิโอโก้ออกตัว
"แน่สิคะ บ้าน่า แต่หนูชอบสถานที่ที่สวยงาม ละเอียดอ่อน มันทำให้หนูฝันถึงการมีความรัก" ลิลลี่บอก
"หนูจะเจอผู้ชายที่ดีเร็วๆ นี้แหละ น่าแปลกใจที่อายุเท่านี้ หนูยังไม่เคยพาแฟนมาแนะนำให้ฉันรู้จักเลย ฉันยังคิดว่าความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นของหนูดูจริงจังขึ้นเสียอีก" ดิโอโก้พูด กล่าวถึงคนที่ลิลลี่ชอบที่ชื่อไมค์
"ไมค์เป็นคนดี แต่หนูไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขามากพอที่จะคบเป็นแฟนค่ะ"
"หนูเป็นผู้หญิงที่สวย ลิลลี่ หนุ่มๆ ที่ไหนก็อยากมีโอกาสได้อยู่กับหนูทั้งนั้นแหละ"
"จริงเหรอคะ?" ลิลลี่พลิกตัว กลับมานอนคว่ำ วางคางไว้บนต้นขาของดิโอโก้ ใบหน้าของเธอห่างจากเป้าของเขาเพียงไม่กี่เซนติเมตร
"แน่นอน หนูจะได้พบคนที่ดี" ดิโอโก้ยืนยันกับเธอ
แต่น่าเสียดาย ดิโอโก้ก็ต้องตกใจเมื่อมีคนมาขัดขวางช่วงเวลานั้น
"มองอะไรวะ ไอ้หนู?" ดิโอโก้ถามอย่างหยาบคายกับเด็กชายที่จ้องมองร่างของลิลลี่
"ไม่มีอะไรครับ" เด็กชายรีบเดินจากไป
ลิลลี่นั่งลงและจ้องมองดิโอโก้
"ดิโอโก้ เขาเป็นแค่เด็กผู้ชาย เขาคงจะอายุสักสิบสามหรือสิบสี่ปี หนูไม่มีทางสนใจคนที่อายุน้อยขนาดนี้หรอกค่ะ" ลิลลี่ยืนยันกับเขา
"ถึงอย่างนั้น นั่นก็ไม่ได้ทําให้เขามีสิทธิ์ที่จะมองหนูแบบนั้นสิ มันแทบจะน้ำลายไหลเยิ้มเลยนะ มันควรไปเรียนมารยาทซะบ้าง แล้วหนูก็..."
"หนูก็แทบจะเปลือยอยู่แล้ว" ดิโอโก้พูด
"เปล่าเลยนะ ดูให้ดีสิคะ เราอยู่ที่ชายหาด ทุกคนก็แต่งตัวแบบนี้อยู่แล้ว แม้แต่คุณเองก็ยังมีส่วนที่โชว์อยู่เลย"
"แต่กางเกงว่ายน้ำของฉันมันก็โชว์ถ้าเทียบบิกินี่สองท่อนทั้งบนทั้งล่างเลยนะ" ดิโอโก้เถียงกลับ
"แล้วคุณก็ตัวใหญ่กว่าหนูเป็นสองเท่า อย่ามาทำเป็นว่าหนูเปลือยกายอยู่คนเดียวสิ" ลิลลี่แหวแล้วกอดอก ดิโอโก้ถอนหายใจ ยอมรับในสิ่งที่เธอพูด
"โอเค ฉันอาจจะพูดเกินไปหน่อย แต่ฉันไม่ชอบที่เด็กผู้ชายคนนั้นมองหนูแบบไม่ให้เกียรติ แค่หนูใส่บิกินี่ มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีสิทธิ์มองก้นหนูได้นะ" ดิโอโก้พูด แล้วเอามือประคองแขนเธอเบาๆ ปลดท่ากอดอกของเธอออกจากกัน พาเธอกลับไปนอนบนตักเขาด้วยท่าทางที่อ่อนโยนขึ้น พยายามลดความตึงเครียด
ดิโอโก้ใช้นิ้วไล้เส้นผมของเธอเบาๆ มองดูสีหน้าของเธอเปลี่ยนไป
- ผู้เขียน
