“ไม่ปล่อย” แมทท์ตวาดเสียงแข็ง ออกแรงยึดไหล่หล่อนไว้เมื่อเห็นว่าหล่อนยิ่งดิ้นรนผลักไสเขา “เรารู้เรื่องของเธอกับเขาดีนะตะวัน เธอไม่ได้รักเขาเสียหน่อย!” แมทท์ตัดสินใจบอกสิ่งที่อยู่ในใจไปในที่สุด
ตะวันวาดหยุดดิ้น หันไปมองแมทท์ทั้งน้ำตา “นายจะมารู้หัวใจเราดีกว่าตัวเราได้ยังไงแมทท์” หญิงสาวถามเขาขณะเชิดหน้ามอง
แมทท์เม้มริมฝีปากแน่น แล้วพูดใส่หน้าหล่อนด้วยแรงอารมณ์ “แต่เรารู้ตัวเคยรักเรา ตัวเรารักตั้งแต่ที่เราคบกับเอเลน่า!”
แมทท์ตอบอย่างมั่นใจ และเวลาแค่สองสามเดือนที่เขาไม่ได้ติดต่อกับหล่อน เป็นไปไม่ได้ที่หญิงสาวจะเลิกรักเขาได้อย่างเด็ดขาดแล้วหันไปรักกับไอ้หมอนั่น! แล้วไหนจะการแต่งงานสายฟ้าแลบนั่นอีกล่ะ เขาคิดอย่างหยิ่งทะนง
“งั้นจำไว้ว่าเราก็แค่เคย” หญิงสาวจ้องมองคนพูดด้วยสายตาราวกับไม่เคยเห็นมาก่อนแล้วตอบเขาด้วยสายตาเย็นชา “แต่ตอนนี้เรารักสามีเรา เรารัก เดเมียน ปล่อยเราเดี๋ยวนี้!”
หญิงสา
