คืนนั้นเดเมียนไม่ได้กลับมานอนที่ห้องอย่างที่ปฏิบัติเป็นประจำ หลังจากที่คืนดีกัน แต่ตะวันวาดไม่ได้คิดจะสนใจหรือใส่ใจอีกต่อไป หล่อนเร่งเก็บข้าวของน้อยนิดของตนเองให้พร้อมสำหรับการย้ายออกแต่เช้าในวันรุ่งขึ้น
ก่อนจะก้าวออกจากห้องในเช้าวันนี้ ตะวันวาดกวาดตามองรอบๆ ห้องด้วยสายตาราวกับอำลา หล่อนไม่คิดจะอยู่รอจนกว่าเดเมียนจะมาเอ่ยปากไล่อีกครั้ง หญิงสาวจะลองกลับไปยังห้องพักเดิมของตนเอง ไม่รู้ว่าห้องเดิมนั้นเดเมียนคืนห้องไปแล้วหรือยัง แต่หล่อนกับป้าเจ้าของอพาร์ทเม้นต์ก็สนิทกันดีอยู่ หล่อนคงย้ายกลับไปอยู่อย่างกะทันหันโดยไม่ลำบากนัก
“หนูจะไปจริงๆ หรือตะวันวาด” อารอนถามด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อเมื่อจู่ๆ ลูกสะใภ้คนโปรดของเขาก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเก่าคร่ำคร่าในมือแล้วมากราบลาเขาพร้อมกับบอกว่ากำลังจะหย่าขาดกับไอ้ลูกชายตัวดี มิน่า...เช้าวันนี้เขาถึงไม่เห็นหน้าเดเมียนเลย “พ่อคุยกับเดเมียนให้
