“ไม่ต้องขึ้นเสียงใส่เรา” แมทท์มองหล่อนอย่างรู้ทัน “จะถามว่าเรารู้ได้ยังไงน่ะเหรอ เมื่อวันก่อนเราแอบตามเธอไปโรงพยาบาลไงเลยรู้”
เพราะเหตุนี้นี่เอง...เมื่อคืนนี้แมทท์ถึงคิดทบทวนทั้งคืนว่าเขาจะรับหล่อนได้หรือ หากหล่อนกำลังท้องลูกของคนอื่น แล้วเขาก็ค้นพบคำตอบว่าเขารับได้ เขารักหล่อน อยากดูแลในยามที่หล่อนลำบาก ทำให้แมทท์มาเจรจากับหญิงสาวอีกครั้งในวันนี้แม้จะรู้ว่าจะโดนหล่อนเกรี้ยวกราดใส่ก็ตาม
“ถ้างั้นยิ่งรู้ว่าเรากำลังท้อง นายก็ยิ่งไม่สมควรมายุ่งกับเรา” หญิงสาวออกปากไล่อีกฝ่ายอย่างไม่เหลือเยื่อใยใดๆ ไม่ต้องการให้ใครมาเห็นใจหรือสงสาร
“ไม่ได้!” แมทท์ปฏิเสธเสียงลั่น ไม่คิดว่าตะวันวาดจะใจแข็งถึงเพียงนี้
หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น มองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุๆ “นี่คือชีวิตเรานะแมทท์ นายเป็นใครถึงจะมาบงการชีวิตเรา ถ้ามันยุ่งวุ่นวายกันมากนัก เราจะกลับเมืองไทย” หล่อนยื่นคำขาดขู่เขา ทำให้แมทท์ถึงกับพูดไม่ออก
