“คุณหนูคะ มิสเตอร์เพียร์สันมาขอพบค่ะ”
สาวใช้เข้ามารายงานแคสแซนดร้าด้วยความนอบน้อมถึงในครัว ด้วยเวลานี้คุณหนูเวอร์รีนกำลังใช้เวลาว่างในขณะนี้ทำงานอดิเรกที่หล่อนแสนจะชื่นชอบ
“เดเมียนอย่างนั้นหรือ”
หล่อนถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ทำให้หญิงรับใช้อดยิ้มไม่ได้กับท่าทางนั้นของเจ้านาย
“ค่ะ ตอนนี้มิสเตอร์กำลังรอคุณหนูอยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ” หล่อนพยักหน้าแล้วยืนยันคำตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง
“งั้นหรือ ตายจริง” แคสแซนดร้าก้มลงมองผ้ากันเปื้อนของตนเองแล้วทำสีหน้าคล้ายกับกำลังจะเสียใจ หล่อนไม่อยากให้เดเมียนเห็นหล่อนในสภาพโทรม ไม่สวย แม้ในความเป็นจริงจะตรงกันข้ามกับสิ่งที่หล่อนกำลังหวั่นอยู่ก็ตาม “วันนี้ฉันไม่น่าเข้าครัวเลย แพมดูให้หน่อยสิว่าฉันมอมแมมหรือเปล่า”
หล่อนพูดอย่างเป็นกังวลขณะหมุนซ้ายหมุนขวาให้สาวใช้ของหล่อนตรวจดูความเรียบร้อย
“ไม่หรอกค่ะ ไม่มีใครสวยเกินคุณหนูแคสแซนดร้า เวอร์รีนอยู่แล้ว เชื่อดิฉั
