เดเมียนมองแผ่นหลังขาวนวลของคนตัวเล็กที่เขาเห็นว่ามันเพิ่งเลิกสั่นไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้ว่าตลอดเวลานั้นหล่อนนอนหันหลังร้องไห้เงียบๆ เมื่ออารมณ์โกรธคลายลง ความรู้สึกผิดก็เริ่มแผ่ซ่าน เดเมียนหลับตาลงแล้วถอนหายใจอีกครั้งแต่ยิ่งหลับตาในสมองก็มีแต่ภาพของคนตัวเล็กที่ทอดมองเขาด้วยสายตาเจ็บปวดในขณะที่เขารังแกหล่อนก็ทำให้เขานอนไม่หลับ ท้ายสุดชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้น เดินตรงไปยังห้องน้ำ จัดการเปิดฝักบัวหวังให้สายน้ำชำระความรู้สึกผิดที่เกาะกินใจเขาเพราะการกระทำเมื่อครู่นี้
ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของไอ้ชาร์ลคนเดียว!
เดเมียนนึกโทษอีกฝ่ายที่เป็นคนจุดเชื้อไฟแห่งความโกรธให้แก่เขา และเหตุการณ์มันคงจะไม่ร้ายแรงถึงเพียงนี้หากหญิงสาวจะไม่ปากแข็ง เลิกเสแสร้งว่าตนเองไม่รู้เรื่องและยอมรับความจริงเสียที
แต่เมื่อหวนคิดถึงท่าทางของหล่อนในเวลานั้นเดเมียนก็ได้แต่สะกิดใจ...ทุกท่าทาง ทุกการกระทำ...มั
