มื้อเที่ยงบนโต๊ะอาหารภายในคฤหาสน์เพียร์สันมีเพียงสองพ่อลูกเจ้าของคฤหาสน์โอฬารรับประทานกันเพียงลำพังเท่านั้น ด้วยสมาชิกอีกคนอย่างตะวันวาดนั้นหล่อนไม่สบาย รู้สึกปวดหัวจึงขอนอนพักคนเดียวเงียบๆ หลังจากร้องไห้ติดกันมาหลายชั่วโมงโดยที่เดเมียนได้แต่นั่งมองหล่อนอยู่อย่างนั้นและไม่คิดจะปลอบโยนหล่อนเลยสักนิดเดียว
แต่กระนั้น...แม้เดเมียนจะทำท่าไม่สนใจและแสดงทีท่าสมเพชอย่างเห็นได้ชัดเมื่อตะวันวาดขอหย่า แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เก็บมันมาคิด ทำให้พอจบมื้ออาหารคาว เดเมียนก็นำเรื่องนี้มาปรึกษากับบิดาของตนเองทันที แน่นอนว่าเขารู้ดีว่า อารอนต้องไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน
“หย่าอย่างนั้นเหรอเดเมียน”
อารอนทวนสิ่งที่ลูกชายบอกเสียงสูง มีแววตกใจและไม่เห็นด้วยอย่างที่ เดเมียนคาด
“ครับ” คนแผนสูงรับคำด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย แต่ก็ส่อแววว่าเขานั้นอยากจะหย่าขาดจากตะวันวาดแล้วทำให้ผู้เป็นบิดาตวาดเสียงดังลั่น
“ฉันไม่ให้แกหย
