หลังสิ้นมื้อเย็นตะวันวาดก็ขอตัวขึ้นมาพักผ่อนบนห้อง ขณะที่เดเมียนไม่ได้ตามขึ้นมาด้วยแต่กระนั้นก่อนที่จะกดล็อกห้องหญิงสาวก็ยังคงเหลียวซ้าย แลขวาราวกับกลัวว่าเขาจะโผล่มาไม่ในวินาทีใดก็วินาทีหนึ่ง จนเมื่อเห็นว่าไร้เงาร่างสูงนั้นหล่อนจึงเข้าไปรื้อกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กของตนที่วางอยู่มุมห้องออกมา หลังจากนั้นจึงเดินเข้าห้องน้ำไป โดยที่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าพอคล้อยหลังหล่อนไม่เท่าไหร่เดเมียนก็ตามขึ้นมาสมทบ แรกทีเดียวชายหนุ่มหงุดหงิดกับประตูห้องที่โดนล็อกและนึกรู้ทันว่าหญิงสาวคงหาเรื่องบ่ายเบี่ยงไม่ยอมเปิดแน่ๆ หากเขาเคาะเรียก เดเมียนจึงเดินตรงไปข้างล่างอีกครั้งเพื่อไปขอกุญแจสำรองกับซูซาน เมื่อได้มาก็ไขเข้าไปนั่งรอหญิงสาวบนเตียง ได้ยินเสียงน้ำออกมาจากห้องน้ำจึงนอนรอหญิงสาว ทว่ารอแล้วรอเล่าหล่อนก็ไม่ยอมออกมาเสียทีจนเขาแทบจะเคลิ้มหลับ
“ตะวันวาด เข้าไปทำอะไรในห้องน้ำน่ะ นานจริงๆ” ท้ายสุดจึงตัดสินใจตะโกน
