หลังจากพาตะวันวาดกลับออกมาจากโรงบ่มไวน์เดเมียนก็หายตัวเงียบเข้าไปในห้องทำงานตลอดจนถึงเย็น จวบจนมื้อเย็นชายหนุ่มก็โผล่ออกมาเพราะหญิงสาวตามไปเรียกให้มารับประทานอาหาร ชายหนุ่มก็ออกมาแต่โดยดี ทว่าก็ไม่พูดอะไรแล้วหายตัวเข้าไปยังห้องทำงานอีกครั้งจนตะวันวาดนึกเป็นห่วงทว่าก็ไม่ได้มาทักถามอะไร
ตาคมปิดลงพร้อมกับอาการผ่อนร่างพิงพนักเก้าอี้ ชายหนุ่มเพิ่งละสายตาจากข้อมูลที่อลันส่งมาให้ทางอีเมล รู้สึกปวดตุบๆ บริเวณขมับกับความจริงที่ได้รับรู้ ซึ่งเรื่องของไอ้คอร์นเนอร์ไม่ได้ทำให้เขาแปลกใจเท่ากับข้อเท็จจริงเกี่ยวกับ ตะวันวาดซึ่งอีกฝ่ายแจกแจงความจริงมาให้เขารับรู้
ชายหนุ่มถอนใจยาว ตัดสินใจโทรกลับไปหาอลันในที่สุด
“ครับนาย” ปลายสายทักมาราวกับว่ากำลังรอโทรศัพท์จากเขาอยู่เช่นกัน ซึ่งเดเมียนก็ไม่อ้อมค้อมถามย้ำในสิ่งที่อลันส่งมาให้ทันที
“สิ่งที่ส่งมาให้มันเป็นข้อมูลจริงๆ แล้วใช่ไหม?”
“ครับ...ตรวจสอบเองกับ
