“แล้ว?”
“ดิฉันเจอมันวางอยู่บนโต๊ะทำงานของคุณน่ะค่ะ”
ฟังคำตอบของหล่อนแล้วเดเมียนนึกอยากจะทำร้ายร่างกายใครสักคน แล้วพลันนึกขึ้นได้ว่าเป็นเขาเองนั่นแหละที่หยิบรูปนั้นไปไว้ในห้องทำงานนานแล้ว ตั้งแต่หล่อนป่วยแล้วเขาสั่งให้คนย้ายเข้าของของหล่อนมาไว้ที่ห้องด้วยซ้ำ...
สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็แค่เป็นเรื่องบังเอิญทั้งหมด!
บังเอิญว่าหล่อนตกเป็นเหยื่อของชาร์ล
บังเอิญว่าหล่อนเข้าไปหารูปถ่ายในห้องทำงานของเขา
บังเอิญว่าเขาเข้าใจผิดว่าหล่อนคือนางนกต่อ
“ตะวันวาด...ยายโง่!”
เดเมียนไม่รู้จะพูดอย่างไร รู้สึกเหมือนทุกสิ่งที่มันไม่เป็นไปตามที่ตนต้องการนับตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้ก้าวเข้ามาในชีวิต สุดท้ายจึงได้แต่ด่าว่าหล่อนโง่...ทั้งที่จริงแล้ว เดเมียนรู้ดี คนที่โง่กว่าใครเพื่อนก็คือเขา ที่คิดตลอดมาว่าท่าทีทุกอย่างของหล่อนคือการเสแสร้ง
“ดิฉันขอโทษที่เข้าไปในห้องของทำงานของคุณ...”
หญิงสาวได้แต่มองชายหนุ่มด้วยสา
