“นี่ภรรยาคุณเบี้ยวนัดคุณอย่างนั้นเหรอคะเดเมียน” แคสแซนดร้าตรงเข้าไปเกาะแขนเขาอีกครั้ง เงยหน้าถามคนหน้าบึ้งเสียงหวาน แต่เดเมียนกลับ ไม่ยอมตอบเสียอย่างนั้น ทั้งยังนึกหงุดหงิดในใจว่าหล่อนก็ได้ยินชัดแล้วยังจะถามเขาอีกทำไม
“น่าเสียดายจังเลยนะคะ” แคสแซนดร้าทำทั้งเสียงและสีหน้าราวกับเสียดายสุดแสนประกอบคำพูด “แคทเคยเห็นเธอในวันแต่งงานของคุณเอง ยังไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง”
“หยุดพูดได้แล้วแคท” เดเมียนรำคาญเสียงของหล่อนเป็นกำลัง
“โอเค...โอเค” หล่อนยอมหยุดตอกย้ำเขาในเรื่องนี้ ก่อนจะฉวยโอกาสนี้ชวนเขาไปสองต่อสองแทน “งั้นมื้อนี้ให้เกียรติแคทแล้วกันนะคะ”
“แล้วแต่คุณแล้วกัน”
เดเมียนรู้สึกเซ็งเกินกว่าจะปฏิเสธหล่อน ทั้งในใจก็นึกคาดโทษตะวันวาดที่จู่ๆ ก็เบี้ยวนัดเขาเอาเสียได้
“ดูนั่นสิตะวัน”
แมทท์ฉุดมือตะวันวาดให้หยุดเดิน ทั้งยังชี้มือไปยังคนสองคนที่เดิน คลอเคลียกันให้เห็นแต่ไกลๆ ให้หญิงสาวดู ขณะที่ต
