ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
“อ๊ะ ๆ ๆ กรี๊ดด!”
“อ่าส์!”
สองร่างต่างปลดปล่อยออกมาอย่างสุขสมเป็นรอบที่นับไม่ถ้วนของคืน เพราะทั้งเขาและเธอต่างก็ปล่อยให้ความคิดถึงของตัวเองนำพาร่างกายไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด จนทำให้ทั้งสองหอบหายใจไม่หยุด รางกายเต็มไปด้วยเหงื่อที่ชื้นไปทั้งตัว
จุ๊บ!
“ถ้าหนูคิดจะหนีเฮียอีก หนูจะได้คลานลงเตียงเหมือนวันนี้อีกแน่”
นาวาจูบหัวเล็กเสร็จก็พูดขู่เธอขึ้น เพราะเขารู้ว่าพรุ่งนี้เธอเดินลงจากเตียงเองไม่ได้แน่นอน
“เฮียวา”
“...”
นาวามองหน้าเล็กเพื่อรอฟังสิ่งที่เธอกำลังจะพูด เพราะสายตากังวลของเธอมันฟ้องเขาอยู่
“เรื่องแต่งงาน...”
“หนูได้ยินเฮียตกลงกับพ่อหรือยัง”
นาวาถามกลับทันที
“แต่พ่อเฮียบอกว่าจะยกทุกอย่างให้พี่ชายเฮีย”
นั่นก็คือนาวีคนที่นาวาไม่ชอบ
“พ่อไม่กล้าหรอก”
นาวาพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ตราบใดที่ยังมีแม่เขาอยู่เขารู้ว่าพ่อเขาไม่กล้าทำแบบนั้นแน่นอ
