“จะกลับบ้านก็ไม่บอกกันสักคำเลยนะคะวา”
เสียงที่ทำให้ทั้งนาวาและลูกพลับหันไปมองพร้อมกันและเกิดความรู้สึกที่แตกต่างกัน โดยนาวาเองก็พอจะเข้าใจได้ทันทีว่าการกลับบ้านครั้งนี้ของเขาเพราะอะไร
แต่กับลูกพลับไม่ได้คิดแบบนั้น เพราะเธอจำผู้หญิงตรงหน้าได้ ผู้หญิงที่นาวาเคยทิ้งเธอไว้แล้วไปกับด้วย ผู้หญิงที่นาวาไม่กลับบ้านเพราะอยู่กับเธอคนนั้น แล้วยิ่งมาเจอผู้หญิงคนนั้นมาถึงบ้านแบบนี้ ความรู้สึกของลูกพลับยิ่งสับสนไปหมด ความสนิทของพวกเขา ความใกล้ชิดของพวกเขา มันมากกว่าที่เธอคิดอย่างนั้นใช่ไหม หรือว่าเธอจะเป็น...
“มาได้เวลาพอดีเลยนะครับ”
พ่อของนาวาลุกขึ้นทักทายแขกที่มาใหม่ด้วยรอยยิ้มต่างจากตอนเห็นลูกพลับ
“สวัสดีค่ะคุณลุง”
ชาเมลยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของผู้ชายที่เธอรัก
“หวัดดี ๆ”
พ่อนาวารับไหว้อย่างพอใจกับผู้หญิงตรงหน้าที่ดูจะเหมาะกับการยืนข้างลูกชายเขามากกว่าเด็กสาวคนนั้นเป็นไ
