“น้ำหนึ่งไป ย้ากกกก !!!” คมสันหลับหูหลับตาวิ่งเข้าใส่กลุ่มชายฉกรรจ์สุดชีวิต จนส่วนใหญ่เสียหลักล้มเซระเนระนาดลงกับพื้น บางส่วนก็ยังคงงุนงงจับต้นชนปลายอะไรไม่ถูก ในขณะที่น้ำหนึ่งก็รีบวิ่งไปหาประตูที่อยู่ไม่ไกลตรงหน้า
อีกแค่นิดเดียว... อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น เธอก็จะสามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้ เธอกำลังจะได้รับอิสระ ทว่าประตูโกดังก็ถูกใครบางคนเปิดเข้ามาเสียก่อน พร้อมทั้งเรียกชื่อเธอด้วยความโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ จนเสียงมันดังลั่นไปทั้งโกดัง
“น้ำหนึ่ง !”
!!!
พลันได้ยินเสียงนั้น ร่างขาวสะพรั่งก็ชะงักงันด้วยความตกใจทันที วินาทีนี้น้ำหนึ่งไม่รู้แล้วว่าเธอควรจะหนีใครกันแน่ ระหว่างผู้ร้ายที่อยู่ด้านหลัง หรือคุณพายุที่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ด้วยใบหน้าโกรธจัด ใจเธอโหยหาเขาอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบเขาอีกครั้ง เธอกลัว กลัวจริง ๆ ฮึก
“คุณพายุ...”
“มึงจะหนีไปไหนวะ หยุดเดี๋ยวนี้นะเว
