คนหนึ่งกำลังเกรี้ยวโกรธจนแทบจะทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า ส่วนอีกคนที่ตกอยู่ท่ามกลางอันตรายก็กำลังคิดหาทางหลบหนี น้ำหนึ่งกวาดตามองไปรอบ ๆ หัวสมองพยายามตั้งสติรับมือกับสถานการณ์ตอนนี้ให้ได้ ก่อนจะหันหน้ากลับมาสบสายตารู้ทันกับคมสันที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อด้านหน้าตอนนี้ยังพอมีวิธีรอดอยู่
ถัดไปประมาณ 10 กว่าก้าวได้ ตรงนั้นมีประตูบานหนึ่ง น้ำหนึ่งคาดการณ์ว่ามันน่าจะเปิดเพื่อหลบหนีคนพวกนี้ได้ ทว่าเธอกับสันจะออกไปได้อย่างไรนี่สิ
“หนึ่ง หนึ่ง”
“ฮะ ?” น้ำหนึ่งขานรับ เมื่อสันขยับเข้ามาหา ส่งน้ำเสียงกระซิบกระซาบเรียกกัน “มีอะไรหรือเปล่า ?”
“เดี๋ยวกูจะไปขวางถ่วงเวลาพวกมัน แล้วรีบหนีไปนะหนึ่ง” คมสันพูดออกมาด้วยความมาดมั่น หลังจากใช้เวลาคิดทบทวนอยู่หลายนาทีแล้ว
อย่างไรเสียก็ต้องมีคนรอดออกไปสักคน และคนคนนั้นก็ควรจะเป็นน้ำหนึ่ง เพื่อนสนิทผู้แสนดีของเขา พ่วงด้วยหลานตัวน้อย ๆ ที่กำลังเติบโตอยู่ในท้องนั่นด้วย ไ
