โปรดเรียกฉันว่าแม่

ดูเอ็น

โปรดเรียกฉันว่าแม่

ตอน ดูเอ็น

ภายในห้องพิเศษของโรงพยาบาลมีเพียงหนึ่งชายและหนึ่งหญิง

ดวงตากลมแป๋วกระพริบปริบๆ รู้สึกเหมือนมีมือใหญ่มากุมข้อมือเล็กๆ มือนั้นค่อยๆลูบจากข้อแขนขึ้นมาถึงหัวไหล่

ร่างน้อยสั่นเทา หัวใจเต้นแรง หลับตาปี๋ ตัวเกร็ง

ด้วยคิดว่าคุณพ่อของน้ำผึ้งคงเอ็นดูเลยจีบแขนบีบเล่น หนูนาจึงแกล้งหลับไปกับความมืดในห้อง

"หนูสวยจริงๆนะนี่ สวยกว่าน้ำผึ้งอีก" เสียงตำรวจรุ่นใหญ่ดังเข้าหู ทำเอาหนูนารู้สึกดีเวอร์

เค้าใช้หลังมือลูบแก้มนุ่มนิ่มข้างซ้ายทีขวาที ลุกขึ้นยืนค้ำหัวแล้วก้มมองร่างอวบขาวที่ซ่อนรูปอยู่ภายใต้ชุดผู้ป่วย

ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นรดหน้าผาก ฟ่อด! จมูกโด่งคมจิ้มแก้มจนเสียวแว๊บ ขนลุกขนพอง

อืออ! หนูนาครางเบาๆขณะเกร็งตัวด้วยความสยิวเสียว ดูจากการกระทำของเพื่อนพ่อแล้วไม่น่าจะเอ็นดูเธอเหมือนลูกสาวแน่ๆ

สาวน้อยค่อยๆลืมตามองฝ่าความมืด คอยดูร่างใหญ่ที่กำลังยืนค้ำร่าง หัวใจเธอสั่นระรัว

มือใหญ่ลูบเนินอกเบาๆ สอดเข้าคอเสื้อแล้วกุมกำเต้าอวบที่ซ่อนรูปจนล้นมือ

"หนูสวยจริงๆ" เสียงนายตำรวจสั่นเครือ เค้าคงทนไม่ไหวเมื่ออยู่สองต่อสองกับสาวน้อยที่ทั้งสวยทั้งอวบอิ่มในวัยแรกแย้ม

หุ่นที่ยั่วยวนใจจนแม้กระทั่งผู้รักษากฏหมายยังไม่มีทางคิดดีได้ เค้าลูบเต้านุ่มๆแล้วขยำเบาๆ อีกมือนึงรูดซิบกางเกงตำรวจ ล้วงควักเอาแท่งลำของตัวเองออกมาสาวเล่น

ส่วบ! ๆ ๆ หนูนาชำเลืองตามองข้าง เห็นแท่งเนื้อดุ้นๆสีดำคล้ำสั่นหงึกๆ มือใหญ่กำรูดมันจนแข็งตระหง่าน ยาวโง้งมาจนทิ่มแขน

อาาา! ซี๊ดดด! พ่อเพื่อนยืนครางกระเส่า มือซ้ายบีบเต้าเพื่อนลูก มือขวากำรูดแท่งตัวเองแรง

สาวน้อยรู้ได้ทันทีว่าพ่อเพื่อนไม่ได้เอ็นดูเธอเหมือนลูก ทว่าเค้ากำลังอยากให้เธอเป็นที่ระบายความใคร่ เป็นเหมือนแม่ของลูกตัวเอง

หมับ! มือน้อยยื่นไปจับแท่งลำเพื่อนพ่อ บีบตรงหัวไว้ในอุ้งมือ แขนเล็กขาวสั่นระรัว

"โอ๊ะ หนู ลุงขอโทษ" นายตำรวจใหญ่รีบชักมือหนีเต้าที่เค้าเพิ่งฟัดจนแดง

"จะขอโทษทำไมล่ะคะ หนูยินดี" หนูนาเอ่ยอย่างลำพองใจ รู้สึกเหมือนตัวใหญ่และกล้าขึ้น ผิดกับที่เคยเป็น

"หา หนะ หนู หนูไม่ว่าอะไรเหรอ" ตำรวจหนุ่มถึงกับปากสั่นขณะถาม เค้าก้มมองมือน้อยที่ขยำส่วนหัวของเค้าจนแดงก่ำ สีหน้าช็อคสุดขีด

"อื้อ ขอหนูดูชัดๆได้ไหมคะ" หนูนาเอ่ยแล้วพลิกนอนตะแคงมองลำยาว ใช้มือขวากำรูดมันเล่นไปมา

ส่วบ! ๆ ๆ มือน้อยกำรูดแท่งแข็งๆจนมันร้อนฉ่าในอุ้งมือ ความสากและขรุขระของมันบาดมือน้อยๆ สยิวปนคันยุบยิบ

อาาาา! โอยยย! พ่อเพื่อนเดินเลื่อนมาหาจนแท่งลำอยู่ตรงใบหน้าน้อยๆที่สวยใส เค้ายืนขาสั่นร้องครางระงม

"อื้อหือ มันใหญ่จังค่ะ" หนูนาพูดกับแท่งรักของพ่อเพื่อนแทนที่จะเงยมองหน้าเค้า เธอเริ่มใช้สองมือกำรูดแท่งใหญ่ๆ บีบมันแรงจนมีน้ำใสๆไหลปริ่มออกมาที่รูลำ

"ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าน้ำผึ้งจะเกิดจากแท่งอันนี้ ฮริ! ๆ" สาวน้อยทั้งรูดทั้งพูดอย่างคะนองปาก

"ใช่แล้วจ๊ะ หิ! ๆ" พ่อเพื่อนกลับเห็นดีเห็นงาม เค้าแทบคลั่งที่โดนเพื่อนลูกจับตรงนั้น

"หนูกับน้ำผึ้ง ใครสวยกว่ากันคะ" หนูนาเอ่ยถาม ด้วยความแค้นและอยากเอาชนะ

"หนูนาซิจ๊ะ หนูสวยกว่าน้ำผึ้งเยอะเลย อาาา" พ่อเพื่อนตอบได้ถูกใจ

"แล้วหนูกับแม่ของน้ำผึ้ง ใครสวยกว่าคะ" สาวน้อยละสายตาจากแท่งลำแล้วเงยหน้าเล็กๆมองตำรวจนายร้อย ตาจ้องประสานกัน

"หนูนาสวยกว่า" พ่อเพื่อนรีบตอบเอาใจ

"งั้นรักหนูให้มากกว่าน้ำผึ้งได้ไหมคะ" สาวน้อยเอ่ยแล้วรัวมือน้อยๆบีบรูดแท่งร้อน เล่นจนมันแดงเถื่อกคามือ

"ทะ ทำไมล่ะจ๊ะ" หนุ่มใหญ่ดูงงๆ

"ก็หนูจะได้เป็นอะไรที่มากกว่าน้ำผึ้งไงคะ" สาวน้อยสบตาเล่นคำ

"หมายถึง แบบ แบบแม่ของน้ำผึ้ง เหรอจ๊ะ" หนุ่มใหญ่เสียงสั่น หน้าแดง

"ค่ะ รักหนูให้มากกว่าน้ำผึ้งได้ไหม มีเวลาให้หนูบ้างได้ไหม" เด็กสาวรบเร้า

"ได้ซิครับ เอ้ยได้ซิจ๊ะ" หนุ่มใหญ่เอ่ยแล้วใช้มือลูบผมบนหัวเด็กสาว

ฮิ! ๆ ๆ หนูนาหัวเราะอย่างรู้สึกสะใจ เธอก้มลงแล้วอ้าปากครอบหัวบานแดงอมไว้จนแก้มป่อง

อุ๊ก! ๆ ๆ ใบหน้าเล็กเรียวโยกดูดแท่งลำไปมา

โอย! ๆ หนูนาจ๋า! พ่อเพื่อนยืนขาสั่น ร้องครางระงม เค้าโยกเอวซอยส่งลำร้อนๆป้อนเข้าปากเบาๆ

ฝลุ่บ! ฝลั่บ! สาวน้อยอมดูดแท่งที่ใหญ่เต็มปากหวังเอาใจพ่อเพื่อน ดูดมันแรงจนแก้มตอบ

(เธอเลียนแบบในหนังสือการ์ตูนโดจินที่เคยอ่าน)

โอ๊ย! ๆ ๆ นายตำรวจร้องเสียงหลง

ปรี๊ด! น้ำคาวข้นแตกพุ่งเข้ามาเต็มปาก แค่ก! ๆ ๆ สาวน้อยสำลักน้ำจนมันล้นเลอะลงมาที่คางและเสื้อคนไข้

"ขอโทษนะครับหนู" พ่อเพื่อนก้มลง ดึงทิชชู่เช็ดปากเช็ดคาง ชำระน้ำคาวออกจากใบหน้าขาว

หนูนาแอบมองใบหน้าหล่อๆเบื้องบนพลางยิ้มมุมปาก แววตาเค้าดูห่วงใยดีเหลือเกิน

"ตกลงเราคบกันแล้วนะคะ" เด็กสาวกำชับขณะที่มือน้อยยังบีบแท่งยาวไม่ปล่อย

"จ๊ะ นี่จะดูแลหนูเอง" หนุ่มใหญ่สบตาตอบ

"ดูแลให้ดีกว่าน้ำผึ้ง" สาวน้อยย้ำ

"ดูแลให้ดีกว่าน้ำผึ้งเลยจ๊ะ" หนุ่มใหญ่เอ่ยตาม เค้าโดนเด็กสาวตกเข้าแล้วเต็มๆ