บทที่ 9
“พี่แจ็ค!”
ร้องได้แค่นั้นปากอิ่มก็ถูกกดปิดไว้ด้วยปากหยักหนาได้รูปที่ใบหน้าคมคร้ามฉกวูบลงไปด้วยอารมณ์ร้อนรุ่มจนหล่อนรู้สึกได้จากลิ้นอุ่นที่จวกลึกเข้าไปในโพรงปาก สิ่งที่หญิงสาวคิดกลับอู้อี้อยู่ในปากของจอมทัพที่บดเบียดกลีบปากอิ่มสวยด้วยความรุ่มร้อน เขาตั้งใจสอดลิ้นผ่านปากนุ่มที่เผยอออก มือข้างที่โดนแก้วบาดเมื่อครู่กดหัวของลัคณาไว้ไม่ให้หล่อนขยับหนี
“อือ...อือ...”
เสียงประท้วงอู้อี้ยังดังในลำคอของหญิงสาว ลัคณาบอกตัวเองอย่างเจ็บใจว่าทำไมหล่อนถึงไม่บอกความจริงกับเขา ความจริงที่หล่อนอยากหลีกห่างก็เพื่อเปิดทางให้จอมทัพได้มีอนาคตที่ดี ทั้งที่รู้ว่าเขาเจ้าอารมณ์ขนาดนี้ และถึงจะพยายามอยู่ห่างเท่าไรแต่หัวใจของหล่อนกลับโหยหาเขาตลอดเวลา
“ลัคกี้...ลัคกี้”
จอมทัพครางเสียงพร่ากับปากสวยที่เผยออ้าเมื่อเขาเลื่อนปากออกให้หล่อนได้หายใจอย่างอิสระอีกครั้ง แต่เรือนร่างกำยำสมส่
