สองพ่อลูกกับสาวใช้

เสิร์ฟนมอุ่นให้คุณหนู

“พี่เอานมอุ่น ๆ มาให้คุณจักรดื่มค่ะ พอดีว่าคุณแม่บ้านแกไม่ค่อยสบาย เลยวานให้พี่เอามาให้น่ะค่ะ”

เจ้าหล่อนบอกกับหนุ่มน้อยเสียงหวาน แววตาหยาดเยิ้ม ก่อนจะนำถาดแก้วนมมาวางไว้ที่โต๊ะคอมข้าง ๆ เตียงนอนของจักรกวินท์

ขณะที่สายตาของเขากำลังจ้องมองสำรวจเรือนร่างสุดกระชับและเซ็กซี่ไปทั้งตัวของเธอ พร้อมกับกลืนน้ำลายเบา ๆ เหงื่อแตกซึมบนหน้าผากเป็นเม็ด ๆ

“รีบดื่มตอนยังอุ่น ๆ นะคะ คืนนี้…คุณจักรจะได้หลับแบบสบายตัว...ไงคะ”

เธอหันมาหา แล้วส่งสายตาอ่อยให้ จนอีกฝ่ายต้องใจสั่น หน้าแดงขึ้นกว่าเดิม เพราะเขากำลังจับจ้องไปยังสองเต้าอวบใหญ่ใต้เสื้อสายเดี่ยวที่ไร้บราจนเห็นยอดอกนูนเน้นของเธอ ขึ้นมาเตะตาแบบจะ ๆราวกับว่า หล่อนตั้งใจให้เด็กหนุ่มเกิดอารมณ์รุ่มร้อนขึ้นมา ยังไงยังงั้นน่ะ

“อุ๊ย! คุณจักรเป็นอะไรคะ ทำไมหน้าแดง เหงื่อออกเยอะขนาดนั้นน่ะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ?”

ข้าวหอมถามเสียงหวาน ทำหน้ายั่วอ้อน ก่อนจะขยับร่างระหงลงไปนั่งบนเตียง แล้วใช้หลังมือยื่นขึ้นไปแตะที่หน้าผากของจักรกวินท์ อย่างเป็นห่วงเป็นใย

แต่ความจริงแล้ว เธอตั้งใจจะอ่อยเขาต่างหากหละ ซึ่งมันก็ได้ผลเป็นอย่างดีเสียด้วยสิ

เพราะตอนนี้ เด็กหนุ่มกำลังร้อนผ่าวไปทั้งตัว หัวจิตหัวใจเต้นระรัวไปหมดแล้ว

ก็ใครมันจะไปห้ามได้หละ เมื่อมีสาวสวยหุ่นเช้งมาอยู่ใกล้ซะขนาดนี้

“อ่ะ เอ่อ...ป่ะ เปล่าครับ! คือผม...แค่ร้อนเฉย ๆ น่ะครับ”

จักรกวินท์ตอบกระอึกกระอัก รู้สึกหวิวไปทั้งกายแกร่ง เมื่อถูกสาวใช้สุดเซ็กซี่สัมผัสมือลงที่ใบหน้าของเขา

“เอ๊ะ!!! ร้อนเหรอคะ? แต่แอร์ก็เย็นอยู่นี่นา ทำไมน้า...ดูสิ เหงื่อแตกเต็มไปหมดเลย”

เจ้าหล่อนแสร้งทำเป็นไม่รู้ ว่าอาการของเด็กหนุ่มที่เป็นอยู่ เกิดจากอะไร ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นต้นเหตุแท้ ๆ

เธอทำทีเป็นใสซื่อต่อหน้าเขา พร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้มากขึ้น ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปที่แก้มและไต่ลงมายังต้นคอหนา แบบยั่วยวนและเชิญชวน

จักรกวินท์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เลือดกายไหลวนเวียนไปทั่วร่าง

ขณะที่สายตาของเขา ยังคงจดจ้องอยู่ที่ทรวงอกอวบใหญ่ไร้ชั้นใน ใต้เสื้อสายเดี่ยวสุดบางเบาของเจ้าหล่อนแบบไม่ลดละ

“อือ อืม...”

เด็กหนุ่มเผลอครางออกมาจากลำคอเบา ๆ เพราะเขาเริ่มมีอาการวาบหวามมากขึ้น จากการถูกข้าวหอมรุกเร้าเข้าหา

“ชุดนอนคุณจักรชุ่มเหงื่อหมดแล้วนี่คะ งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยเปลี่ยนให้นะคะ?”

เธอบอกพลางส่งแววตาออดอ้อน ก่อนจะใช้สองมือช่วยกันปลดประดุมเสื้อนอนแขนสั้นของเด็กหนุ่มอย่างขะมักเขม้น

“ดะ ดะ เดี๋ยวสิครับ พี่หอม คือว่า...”