สองพ่อลูกกับสาวใช้

อย่าค่ะคุณหนู

จักรกวินท์รีบคว้าข้อมือของหญิงสาวเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาแดงจัดด้วยอาการหวั่นไหว หัวใจเต้นสั่นระรัว เม็ดเหงื่อของเขายังคงผุดซึมไม่หยุด

“ทำไมหละคะ...คุณจักรรังเกียจคนใช้อย่างพี่ เหรอคะ? พี่ขอโทษนะคะ ที่ไม่เจียมตัว เอามือสกปรก ๆ มาจับเนื้อจับตัวคุณจักร”

ข้าวหอมใช้น้ำเสียงอ่อนหวาน พร้อมกับแสร้งทำสีหน้าละห้อย เพื่อให้อีกฝ่ายสงสารและตกหลุมพรางที่วางไว้

เพราะคืนนี้ เธอตั้งใจจะเข้ามาอ่อยจักรกวินท์ถึงห้องอยู่แล้ว

ตั้งแต่วันแรกที่หญิงสาวได้เข้ามาทำงานที่นี่

เธอก็ตั้งใจจะจับเขากับจามรผู้เป็นพ่อให้ได้สักคน

ไม่ว่าจะเป็นลูกหรือพ่อ ข้าวหอมก็พร้อมจะพลีกายถวายตัวให้

เพราะเขาทั้งคู่หล่อรวยแบบที่เธอต้องการ

และวาดฝันเอาไว้ แล้วใครมันจะไม่อยากได้หละ จริงไหม

อีกอย่าง ตั้งแต่ข้าวหอมมาเป็นสาวใช้ที่บ้านนี้ ก็มีแต่หนุ่ม ๆ คนงานในบ้าน เข้ามาขายขนมจีบอยากได้เธอไปเป็นเมียกันแทบทุกคน

จนบรรดาสาวใช้คนอื่น ๆ ต่างพากันอิจฉา แถมเกลียดขี้หน้าเธอไปตาม ๆ กัน

แต่ถึงกระนั้นก็เถอะ สำหรับข้าวหอมแล้ว

เธอไม่มีทางชายตาแลผู้ชายพวกนั้นให้เสียเวลาหรอก เพราะเป้าหมายของเธอคือความสบายและผู้ชาย

ที่เพียบพร้อมอย่างเจ้าของบ้าน เท่านั้น

หญิงสาวจ้องสบตากับเด็กหนุ่มที่แสนหล่อเหลาตรงหน้า พลางกลืนน้ำลายลงคอ อารมณ์ร่านร้อน

ไหลพล่านไปทั่วร่างอรชรของเธอ

“เอ่อ อ่าห์ พี่คงต่ำต้อยสำหรับคุณจักรมากสินะคะ”

เจ้าหล่อนแสดงบทนางเอกต่อ

“ปละ เปล่า เปล่านะครับ...ผมไม่ได้คิดแบบนั้นกับพี่หอมเลย ความจริงแล้ว...ผมกลับคิดว่า พี่หอมสวยแล้วก็ดึงดูดมากต่างหาก...”

จักรกวินท์บอกกับเธอด้วยเสียงสั่นพร่า แววตาหื่นกระหาย ลมหายใจร้อนระอุ

“อุ๊ย! คุณจักรพูดอะไรคะ? คนใช้แบบพี่เนี่ยนะคะสวยและดึงดูด...ดึงดูดใครกันคะ พี่ไม่เชื่อหรอก”

เจ้าหล่อนทำเป็นเขินอาย แต่กลับกระเถิบตัว เข้าไปใกล้เด็กหนุ่มมากกว่าเดิม จนสองเต้าทรงโตของเธอบดเบียดกับแขนล่ำของเขา

ทำเอาอีกฝ่ายแทบจะทนต่ออารมณ์กระสันที่กำลังลุกโชนถาโถมอยู่ในตอนนี้ไม่ไหวแล้ว

“อืมมม...เชื่อเถอะครับ พี่หอมสวยมากจริง ๆ นะ สวยจนผมอยาก...”

จักรกวินท์เอ่ยเสียงแหบพร่า พลางกลืนน้ำลายลงคอ จดจ้องสองตาเป็นมันไปยังซอกอกที่บดเบียดกันอยู่ใต้เสื้อสายเดี่ยวคอกว้างของเธอ ก่อนจะปล่อยข้อมือทั้งสองของเธอที่จับเอาไว้ออก แล้วดึงร่างอรชรตรงหน้าให้เข้ามาหาตัว จนแนบชิด

“อ่ะ อ๊อย! คะ คะ คุณจักร...จะทำอะไรคะเนี่ย?”